Bohémiens - Soldat Louis, Hugues Aufray

Parc’que des potes ne r’viendront plus jamais

Du fond d’la flotte sur un sale coup d’filet

Que qu’part ça trotte dans ma tête mais je sais

Qu’elle serait bien pâlotte ma vie sans les quais

Bohémiens autant que mat’lots

Fils de rien, tantôt enfants d’salauds

Puisqu’on a l’choix selon l’château

Fils de rois sur le pont d’un bateau

Parc’que parfois dans l’plus cradingue des rades

D’un port sans lois où les gonzesses se bradent

Bière et taffia tombe de la même cascade

Pour faire de toi le plus poch’tron d’la rade

Parc’qu'à ces filles qui nous ont tant donné

Tant nos conn’ries les auront fait marrer

Le seul merci c’est d’pas les oublier

Gravées à vie dans nos coeurs d’enfoirés

Parc’qu’une était belle à t’brûler les yeux

Tombée du ciel pour faire rien qu’des heureux

Quand j’tais près d’elle j’tais moins con, j’tais moins vieux

C’est p’t'être cruel mais j’suis loin et j’suis mieux

Parc’que l’temps qu’on passe à r’garder derrière soi

Des fois qu’tout s’efface sur une gueule de bois

C’est qu’le vent chasse les souv’nirs qu’on n’aime pas

Pour faire d’la place à ceux qu’attendent déjà

Parc’que des potes ne r’viendront plus jamais

Du fond d’la flotte sur un sale coup d’filet

Que qu’part ça trotte dans ma tête mais je sais

Qu’elle serait bien pâlotte ma vie sans les quais

Omdat vrienden nooit meer terugkomen

Van de bodem van de vloot op een vuil net

Wat er in mijn hoofd omgaat, maar ik weet het

Hoe bleek zou mijn leven zijn zonder de dokken

Bohemians net zoveel als zeilers

Zoon van niets, soms kinderen van bastaarden

Aangezien we de keuze hebben volgens het kasteel

Zonen van koningen op het dek van een schip

Want soms in de smerigste havens

Van een wetteloze haven waar de kuikens verkopen

Bier en taffia vallen uit dezelfde waterval

Om van jou de meest poch'tron in de haven te maken

Want voor die meiden die ons zoveel gaven

Zoveel dat onze onzin hen aan het lachen heeft gemaakt

De enige dank is om ze niet te vergeten

Geëtst voor het leven in onze motherfucker harten

Omdat één mooi genoeg was om je ogen te branden

Uit de lucht gevallen om alleen maar gelukkige mensen te maken

Toen ik bij haar was, was ik minder dom, ik was minder oud

Het is misschien wreed, maar ik ben ver en ik ben beter

Omdat de tijd die we besteden aan terugkijken

Soms vervaagt het allemaal met een kater

Het is dat de wind de herinneringen verdrijft die we niet leuk vinden

Om plaats te maken voor degenen die al wachten

Omdat vrienden nooit meer terugkomen

Van de bodem van de vloot op een vuil net

Wat er in mijn hoofd omgaat, maar ik weet het

Hoe bleek zou mijn leven zijn zonder de dokken