XX (City Grave) - Silent Planet

This injustice renders my thoughts ineffectual

Forgive me, Lover, and forget my sullen face

Privilege brings us to this place

Of human currencies

Buried our sisters in a glass display

Only to evaporate to a toxic skyline

Underneath we sell off the bodies

My body became a graveyard where they buried thirsty souls

Show me your righteous leader, I’ll show you the bullet holes

The preacher with the parched tongue and the «God» that he controls

«Shake off the sin, shake off the sin» and spit out your cacophony of lies

I’ll climb through your screen

And bleed out the image you left in me

But God, are you man?

Then how do you see me from where you sit up in heaven?

Looking down on my hell, my body chokes back

«I have nothing to draw with, and the well is deep

Where can I get living water?»

Enslaved in the «Land of the Free», my prison is our wedding bed

Where you left me for dead, you’ll leave us for dead

Apathy was our anchor to a digital sea

Where you drown in the comfort of our complicity

Can love save me?

Will Your wrath avenge us?

Dit onrecht maakt mijn gedachten onwerkzaam

Vergeef me, geliefde, en vergeet mijn norse gezicht

Privilege brengt ons naar deze plek

Van menselijke valuta's

Onze zussen begraven in een glazen vitrine

Alleen om te verdampen tot een giftige skyline

Hieronder verkopen we de lijken

Mijn lichaam werd een kerkhof waar dorstige zielen werden begraven

Laat me je rechtschapen leider zien, ik zal je de kogelgaten laten zien

De prediker met de uitgedroogde tong en de «God» die hij controleert

"Schud de zonde af, schud de zonde van je af" en spuug je kakofonie van leugens uit

Ik klim door je scherm

En laat de afbeelding die je in mij achterliet leeglopen

Maar God, bent u een mens?

Hoe zie je mij dan van waar je zit in de hemel?

Als ik neerkijk op mijn hel, verslikt mijn lichaam zich terug

"Ik heb niets om mee te tekenen en de put is diep"

Waar kan ik levend water krijgen?»

Geknecht in het «Land of the Free», is mijn gevangenis ons huwelijksbed

Waar je me voor dood achterliet, laat je ons voor dood achter

Apathie was ons anker voor een digitale zee

Waar je verdrinkt in het comfort van onze medeplichtigheid

Kan liefde mij redden?

Zal Uw toorn ons wreken?