Série noire - Paris Violence

J’avançais fin bourré depuis la rue de Rennes

La nuque bien rasée et du scotch plein les veines

Lorgnant à tout hasard en direction d’Assas

Dans l’improbable espoir qu’un 83 passe

Il fut un temps maudit où pour noyer mes peines

J’avalais chaque nuit quatre bouteilles pleines

Réveils bien difficiles où le café trop noir

Se mélangeait fébrile au vieux blanc-sec du soir

J’avançais fin bourré dans les rues du 5°

Saint-Michel titubait et mon âme de même

De bistro en bistro, de canon en canon

Ramené à bon port porté par le patron

Il fut un temps bien moche où pour noyer mon spleen

J’ai fait pleurer des proches, perdu des copines

Il fut un temps perdu où me vint un penchant

Pour les nuits en cellule de dégrisement

J’ai déambulé rond le long des Gobelins

Fiasque dans le veston et Huysmans dans la main

Taxant les vieux amis un peu las de me voir

Pour m’avancer le prix d’un train en wagon-bar

Il fut un temps maudit où mes membres tremblaient

Je payais à crédit tous les bars du quartier

Je traînais parfois vers la morgue

Le long du Quai de la Râpée

Faisant ronfler les grandes orgues

Dans ma cervelle détraquée

Rêvant tiroirs numérotés

Où la vodka serait au frais

Ik liep dronken van de rue de Rennes

Gladgeschoren nek en tape vol aderen

Terloops naar Assas . gluren

In de onwaarschijnlijke hoop dat een 83 slaagt

Er was een vervloekte tijd om mijn verdriet te verdrinken

Ik slikte elke avond vier volle flessen

Zeer moeilijk ontwaken waar de koffie te zwart is

Koortsachtig gemengd met het oude droge wit van de avond

Ik liep prima dronken in de straten van de 5e

St. Michael wankelde en mijn ziel ook

Van bistro tot bistro, van kanon tot kanon

Veilig teruggebracht door de baas

Er was een slechte tijd om mijn milt te verdrinken

Ik maakte dierbaren aan het huilen, verloor vriendinnen

Er was een verloren tijd toen ik een neiging kreeg

Voor de nachten in de dronken tank

Ik dwaalde rond langs de Goblins

Fiasque in de jas en Huysmans in de hand

Oude vrienden belasten die een beetje moe zijn om mij te zien

Om mij de prijs van een bar-autotrein voor te schieten

Er was een vervloekte tijd toen mijn ledematen trilden

Ik betaalde alle bars in de buurt op rekening

Ik hing soms rond in het mortuarium

Langs de Quai de la Rapée

De grote orgels laten brullen

In mijn gekke brein

Dromen genummerde lades

Waar de wodka gekoeld zou worden