En attendant l'apocalypse - Paris Violence

Lorsque les ombres s’allongent

Je reprends le goût têtu

Des solitudes qui rongent

Et des ivresses qui tuent

J’aime errer le jour entier

Dans les avenues humides

Parmi les foules livides

Qui passent les yeux baissés

Et lorsque le ciel se zèbre

De traînées aux couleurs fades

J’aime cet éclat malade

Et ces clairs-obscurs funèbres

J’aime le jade et le gypse

L'élégance désuète

Et sous les ciels de tempête

Attendre l’Apocalypse

Et encore et toujours j’aime

Regarder l’ombre tomber

Dans un salon enfumé

Sur un fond de requiem

J’aime dans le soir maussade

Boire les gorgées terribles

De la plus sainte des bibles

Celle du marquis de Sade

J’aime le jade et le gypse

Les longs cortèges blafards

Et j’aime au fond d’un boudoir

Attendre l’Apocalypse

Certaines fois, je traîne en fin d’après-midi

Mon éternel ennui sur les bords de la Seine

Et mes nerfs déréglés m’offrent le carnaval

D’atroces bacchanales

De couples de mariés à visages de macchabées

D’escadrons de rats volants aux ailes d'éperviers

D’immenses chrysalides accouchant de monstres sordides

Des grands serpents de mer morts-nés

Et de morts à peine exhumés

J’aime aussi ces nuits impures

Où l’on brocarde son âme

Offrande belle oh infâme

Sur l’autel des sept luxures

J’aime les poisons violents

Et les extases lugubres

Les voluptés insalubres

Orgies de chair et de sang

J’aime le jade et le gypse

Et les beautés d’agonie

Et puis le plaisir exquis

D’attendre l’Apocalypse

J’aime enfin les arbres pâles

Et qu’une brise glacée

D’un grand coup vienne effacer

Le goût de ces saturnales

Et que j’aime alors sombrer

Dans un sommeil léthargique

Plein de songes névrotiques

Et d’images déformées

J’aime le jade et le gypse

La splendeur des grands déclins

J’aime du soir au matin

Attendre l’Apocalypse

Wanneer de schaduwen langer worden

Ik neem de koppige smaak terug

knagende eenzaamheid

En dronkenschap die dodelijk is

Ik hou ervan om de hele dag rond te dwalen

In de natte lanen

Tussen de razende menigte

Wie passeren met neergeslagen ogen

En als de lucht strepen maakt

Strepen in vervaagde kleuren

Ik hou van deze zieke gloed

En die begrafenis clair-obscur

Ik hou van jade en gips

ouderwetse elegantie

En onder stormachtige luchten

Wacht op de Apocalyps

En steeds weer hou ik van

Kijk hoe de schaduw valt

In een rokerige woonkamer

Op een achtergrond van requiem

Ik hou van in de sombere avond

Drink de verschrikkelijke slokjes

Uit de heiligste bijbel

Die van de markies de Sade

Ik hou van jade en gips

De lange bleke processies

En ik hou van op de bodem van een boudoir

Wacht op de Apocalyps

Soms hang ik rond in de late namiddag

Mijn eeuwige verveling aan de oevers van de Seine

En mijn ontregelde zenuwen bieden me de kermis aan

Afschuwelijke bacchanalen

Van getrouwde stellen met stijve gezichten

Eskaders van vliegende ratten met haviksvleugels

Enorme poppen baren smerige monsters

Grote doodgeboren zeeslangen

En nauwelijks dood opgegraven

Ik hou ook van deze onzuivere nachten

Waar men zijn ziel beschimpt

Eerlijk aanbod oh berucht?

Op het altaar van de zeven lusten

Ik hou van gewelddadige vergiften

En de treurige extase

De ongezonde lekkernijen

Orgieën van vlees en bloed

Ik hou van jade en gips

En de schoonheden van pijn

En dan het voortreffelijke plezier

Om te wachten op de Apocalyps

Ik hou eindelijk van de bleke bomen

En een ijzig briesje

Met een grote klap komt te wissen

De smaak van deze saturnalia

En dan vind ik het leuk om te zinken

In een lethargische slaap

Vol neurotische dromen

En vervormde beelden

Ik hou van jade en gips

De pracht van grote dalingen

Ik hou van de avond tot de ochtend

Wacht op de Apocalyps