Le ciel se couvre - Paris Violence

Réveil difficile àquinze heures

Mes nuits ne sont plus que des siestes

Excitants et antidépresseurs

Font des cocktails bien indigestes

Un scotch pour chasser la migraine

Et j’allume la lampe halogène

Pour un début d’après-midi

On dirait presque qu’il fait nuit

Le ciel se couvre au dessus du Palais du Louvre

Le ciel se fane d’ici au Boulevard Haussmann

Nouveau réveil àdix-huit heures

Faut croire que je m'étais rendormi

Pas vraiment de meilleure humeur

Je vire les revues du lit

Même s’il y a peu de chances qu’il sonne

Je débranche le téléphone

Et me cale contre l’oreiller

En allumant un narguilé

Le ciel se couvre au dessus du Palais du Louvre

Le ciel se fane d’ici au Boulevard Haussmann

J’aime bien regarder tomber le soir

Du haut de mon cinquième étage

Comme du donjon d’un manoir

Perdu parmi les marécages

C’est un crépuscule malade

En vagues traînées violacées

Qui couvre d’une chape froide

Les vieux immeubles du quartier

Le ciel se couvre au dessus du Palais du Louvre

Le ciel se fane d’ici au Boulevard Haussmann

Un instant, on aurait pu croire

Qu’il allait devenir sublime

Le fond du ciel virait au noir

Veinéde nervures sanguines

Mais tout s’est fondu sans passion

Dans un grand brouillard dégueulasse

Qui dans sa céleste grimace

A englouti tout le béton

Le ciel se couvre au dessus du Palais du Louvre

Le ciel se fane d’ici au Boulevard Haussmann

Moeilijk wakker worden om 17.00 uur.

Mijn nachten zijn gewoon dutjes

Stimulerende middelen en antidepressiva

Maak zeer onverteerbare cocktails

Een whisky om migraine te verdrijven

En ik doe de halogeenlamp aan

Voor een vroege middag

Het voelt bijna als nacht

Bewolkte luchten boven het Palais du Louvre

De lucht vervaagt van hier tot Boulevard Haussmann

Nieuwe wekker om zes uur

Denk dat ik in slaap was gevallen

Niet echt in een beter humeur

Ik schop de tijdschriften uit bed

Zelfs als het onwaarschijnlijk is dat het overgaat

Ik koppel de telefoon los

En houd me tegen het kussen

Door een waterpijp aan te steken

Bewolkte luchten boven het Palais du Louvre

De lucht vervaagt van hier tot Boulevard Haussmann

Ik hou ervan om de avond te zien vallen

Vanaf de top van mijn vijfde verdieping

Zoals uit de kerker van een herenhuis

Verloren tussen de moerassen

Het is een zieke schemering

In golven paarsachtige strepen

Die dekt met een koude deken

De oude gebouwen in de buurt

Bewolkte luchten boven het Palais du Louvre

De lucht vervaagt van hier tot Boulevard Haussmann

Even dacht je misschien

Dat hij subliem zou worden

De achtergrond van de lucht werd zwart

Bloedaders

Maar alles smolt zonder passie

In een grote walgelijke mist

Wie in zijn hemelse grimas?

Al het beton ingeslikt

Bewolkte luchten boven het Palais du Louvre

De lucht vervaagt van hier tot Boulevard Haussmann