Notre dame des fous - Paris Violence

Vierge un peu espagnole, au visage blafard

Aux yeux clairs éperdus, azur brûlant l’ivoire

Vous bercez, moitié triste et moitié terrifiée

La sainteté étrange d’un Jésus mort-né

Votre châle se perd en longs plis de satin

Pourpre moirée d'ébène aux froissements sanguins

Dans la pénombre humide des vieux oratoires

Le sifflement du vent pour unique offertoire

Notre-Dame des fous

Mère des sept douleurs

Grande Madone en pleurs

Ce soir, priez pour nous

Vous êtes l’ombre noire qui, au soir tombant

Quand le dernier soldat a regagné le camp

Bénit l’horrible moisson du champ de bataille

Apaise les mourants aux béantes entrailles

Et clôt les yeux des morts qui pourrissent déjà

Implacable compagne des brutaux trépas

Sereine, agenouillée dans la boue des carnages

Vous priez sous les ciels déjà chargés d’orage

Notre-Dame des peines

Mère des sept souffrances

Pardonnez nos offenses

Et chez nous soyez Reine

Vous êtes la chandelle au chevet du vieillard

Qui crève lentement, imbécile et hagard

Dans un morne hôpital sinistre et solitaire

Et ne sait trop s’il doit appeler l’infirmière

Vous êtes la voix douce et feutrée qui murmure

À l’oreille du prisonnier que l’on torture

«bientôt mon cher enfant prendra fin le supplice «Et lui, dans un hoquet, hurle: «ora pro nobis !

"

Notre-Dame des gouffres

Mère des agonies

Soyez l’astre qui luit

Dans l'œil de ceux qui souffrent

Reine des aliénés, reine des cauchemars

Des asiles déserts, des morgues, des mouroirs

Des réveils en sueur au milieu de la nuit

Des angoisses, des peurs et des neurasthénies

Des fantasmes malsains, des larves chimériques

Des blasphèmes criés en langage hystérique

Priez pour nous !

Priez pour nous !

Priez pour nous !

Maagd een beetje Spaans, met een bleek gezicht

Met wilde heldere ogen, azuurblauw brandend ivoor

Jij rockt, half verdrietig en half doodsbang

De vreemde heiligheid van een doodgeboren Jezus

Je sjaal is verloren in lange satijnen plooien

Moirée ebbenhout karmijnrood met bloederige kreukels

In het vochtige schemerlicht van de oude oratoria

Het gefluit van de wind voor een uniek offer

Onze Lieve Vrouw van de Dwazen

Moeder van de zeven smarten

Grote Huilende Madonna

Bid vanavond voor ons

Jij bent de zwarte schaduw die in de schemering

Toen de laatste soldaat terugkeerde naar het kamp

Zegen de verschrikkelijke oogst van het slagveld

Kalmeert de stervende met gapende ingewanden

En sluit de ogen van de al rottende doden

Onverbiddelijke metgezel van brute ondergang

Sereen, geknield in de modder van bloedbad

Je bidt onder de toch al stormachtige lucht

Onze Lieve Vrouw van Smarten

Moeder van het Zeven Lijden

Vergeef onze overtredingen

En wees bij ons koningin

Jij bent de kaars aan het bed van de oude man

Langzaam stervende, dwaas en verwilderd

In een somber, eenzaam, grimmig ziekenhuis

En weet niet of hij de verpleegster moet bellen

Jij bent de zachte, gedempte stem die fluistert

In het oor van de gevangene die wordt gemarteld

“Binnenkort zal mijn lieve kind een einde maken aan de marteling “En hij, in een hik, huilt: “ora pro nobis!

"

Onze Lieve Vrouw van de Kloven

moeder van pijnen

Wees de stralende ster

In de ogen van degenen die lijden

koningin van de krankzinnigen, koningin van nachtmerries

Verlaten gestichten, lijkenhuizen, plaatsen van overlijden

Bezweet wakker midden in de nacht

Angsten, angsten en neurasthenie

Ongezonde fantasieën, chimerische larven

Godslasteringen schreeuwden in hysterische taal

Bid voor ons !

Bid voor ons !

Bid voor ons !