Dans les barbelés - Paris Violence

Un froid matin d’automne

Quelque part en Champagne

Sous un ciel monotone

Déchiré par la mitraille

Les compagnies s’engouffrent

Dans les boyaux souterrains

Pleins d’une odeur de soufre

De poudre et de sang humain

On a même plus le courage

De pleurer sur notre sort

L’angoisse arrive à ras bord

Finies les rancoeurs et la rage

Plus que la peur et la mort

Les barbelés, ils m’encerclent

Les barbelés se resserrent

Les barbelés, ils me griffent

Les barbelés, ils me déchirent

Étalés dans la boue

Les cadavres s’entassent

Moi, terré dans un trou

Je sens que mon sang se glace

Mon pote Léon s’effondre

Sous la morsure de l’acier

Ce sera donc ça ma tombe

La mélasse des tranchées

Gaston n’a pas attendu

Hier il a pris son couteau

Et s’est lacéré la jambe

Préfère crever dans un hosto

Que dans le chaos du no man’s land

Les barbelés, ils m’encerclent

Les barbelés se resserrent

Les barbelés, ils me griffent

Les barbelés, ils me déchirent

Un froid matin d’automne

À courir dans les flaques

Même l’air s’empoisonne

Il faut sortir les masques

Des malheureux s'étranglent

Pour avoir trop tardé

Et se roulent dans un râle

Au milieu des barbelés

Est-ce que je serai vivant demain

Avec deux jambes et deux bras?

J’en sais rien…

Y’a personne qui me répondra

Les barbelés eux, sont là…

Les barbelés, ils m’encerclent

Les barbelés se resserrent

Les barbelés, ils me griffent

Les barbelés, ils me déchirent

Een koude herfstochtend

Ergens in de Champagne

Onder een eentonige lucht

Verscheurd door Grapeshot

De bedrijven haasten zich

In de ondergrondse gangen

Vol zwavelgeur

Van poeder en mensenbloed

We hebben niet eens de moed

Om te huilen over ons lot

Angst komt tot de rand

Voorbij zijn de wrok en de woede

Meer dan angst en dood

Het prikkeldraad, ze omringen me

Het prikkeldraad wordt strakker

Het prikkeldraad, ze krabben me

Het prikkeldraad, ze scheuren me uit elkaar

Verspreid in de modder

De lijken stapelen zich op

Ik, verschanst in een gat

Ik voel mijn bloed koud worden

Mijn maatje Léon stort in

Onder de beet van staal

Dus dit wordt mijn graf

Trench Melasse

Gaston wachtte niet

Gisteren nam hij zijn mes

En sneed zijn been door

Liever sterven in een hostel

Dan in de chaos van niemandsland

Het prikkeldraad, ze omringen me

Het prikkeldraad wordt strakker

Het prikkeldraad, ze krabben me

Het prikkeldraad, ze scheuren me uit elkaar

Een koude herfstochtend

Om in de plassen te rennen

Zelfs de lucht is vergiftigd

We moeten de maskers wegdoen

Ongelukkige mensen stikken

Omdat het te laat is

En rollen in een rammelaar

Tussen het prikkeldraad

Zal ik morgen nog leven

Met twee benen en twee armen?

Ik weet het niet...

Er is niemand die mij antwoord zal geven

Het prikkeldraad is er...

Het prikkeldraad, ze omringen me

Het prikkeldraad wordt strakker

Het prikkeldraad, ze krabben me

Het prikkeldraad, ze scheuren me uit elkaar