Uzaqlardan Məktub - Orxan Zeynallı

Əziz atam və anam, sağ olun ki, böyütdünüz məni

Mən ola bilərdim indi küçədə dilənənlərdən biri

Döşəməsi soyuq mərmərdən yığılan kobud şəhərdə

Deyiləm sevinənlərdən ki, növbəti gün oyanıb diri

Mənim uşaqlığım keçdi də müharibə illərində

Həyətdə oynayanda valideynlər çörək növbələrində

Susuz günlər çevrilirdi su daşıma əyləncəsinə

Ala biləcəyim hər dərdə göstərdiniz hamıdan öncə sinə

Əziz atam və anam, siz bəzən dalaşırdınız

Gözümü yumub, qorxub istəyirdim evdən qaçmaq

Siz mənə bilmədən bəlkə də göstərdiniz həyatın üzün

Mən hələ də bilmirəm nədir spirtli içkinin qapağını açmaq

«Böyüyüb soyuq biri olacam» — deyib bərk qucaqlamaq

Uşaqlığa qayıtmaq bir neçə dəqiqəlik heç olmasa

Həyatda qırdığın qəlbləri geri qaytarmaq ki, sonra

Başdaşını qucaqlayıb «Bağışla» demək gec olmasın

Əziz atam və anam, sizə deyiləcək sözüm çox

Mənim uşaqlıqda az olub oyuncağım, amma gözüm tox

Çətin vəziyyətlərdə düzgün addım atmağı öyrətdiniz

Mənə görə təvəllüd göstərmir insanın böyüklüyünü

İçimə qapandım illərlə, azaldı səsim, küyüm

Alışıb yansam, bu torpağa istəmərəm tökülsün külüm

Məni isidərsən, gülüm, mahnılar olmayanda

Bu şəhər yaman boş görünür insanlıq olmayandan

Əziz atam və anam, siz günahkar deyilsiniz

Bir dənə çirkli yağışa görə buludlar ola bilməz cavabdeh

Bir qurtum su istəyəndə bir okean verirsiniz

Dilənçi yaxşı görər sevgi hərdən isitməz, əzab verir

Həqiqət qorumaqdırsa ailəni, vətəni, evi

Gənclik vəfasız quş kimi əylənib, tükənib gedir

Qalır təkcə insanlıq qışda sadiq sərçətək

O heç vaxt uçmayacaq, gəl bir ömürlük mərc edək

Lieve vader en moeder, bedankt voor het opvoeden

Ik zou nu een van de bedelaars op straat kunnen zijn

In een ruige stad met een koude marmeren vloer

Ik ben niet blij dat hij de volgende dag levend wakker werd

Mijn jeugd werd doorgebracht tijdens de oorlog

Ouders eten om de beurt brood terwijl ze in de tuin spelen

Dorstdagen worden watertransportplezier

Bij elke pijn die ik kon krijgen, liet je eerst je borstkas zien

Mijn lieve vader en moeder, jullie hadden soms ruzie

Ik sloot mijn ogen en was bang om van huis weg te lopen

Je liet me onbewust het gezicht van het leven zien

Ik weet nog steeds niet wat ik het deksel van alcohol moet openen

"Ik zal opgroeien tot een koud persoon," zei hij, terwijl hij haar stevig omhelsde

Minstens een paar minuten om terug te keren naar de kindertijd

Daarna om de gebroken harten in het leven terug te geven

Het is nog niet te laat om je hoofd te omhelzen en te zeggen: "Het spijt me."

Lieve vader en moeder, ik heb jullie veel te zeggen

Als kind had ik weinig speelgoed, maar mijn ogen zaten vol

Je hebt geleerd de juiste stap te zetten in moeilijke situaties

Voor mij toont geboorte niet de grootsheid van een persoon

Ik zat jaren vast, mijn stem nam af

Als ik eraan gewend ben, wil ik niet dat mijn as op deze grond valt

Je warmt me op, lach, als er geen liedjes zijn

Deze stad ziet er lelijk uit zonder menselijkheid

Mijn lieve vader en moeder, jullie zijn niet schuldig

Wolken kunnen niet verantwoordelijk zijn voor een enkele vuile regen

Als je om een ​​slok water vraagt, geef je een oceaan

De bedelaar houdt goed, soms verwarmt liefde niet, het doet pijn

Als de waarheid is om het gezin, vaderland, thuis te beschermen

De jeugd is als een ontrouwe vogel, en hij is uitgeput

Het enige dat overblijft is een trouwe mus in de winter van de mensheid

Het zal nooit vliegen, laten we wedden voor het leven