Romeo - Orxan Zeynallı

Tilsimləri qır

Sonuncu pyesdəki taram, bu simləri qır

Əlini aç və dua et ki, duyum səni

Yoxam səmada, var əvəzimdə bulud

Çöldə tək olsam da içdə çoxam

Yatır içimdə, bil, hər cür dəli

Divarlar üzərimə gəlir ama qıra bilmirəm

Çünki tək qəlb qırmaqda təcrübəli

Mənə bənzəyir hər melodrama triller

Martini kimi soyuq amma drama “queen”əm

Qəhrəman özüm, rep içində kameo

Sevgilim kapuleti, içimdə Romeo

Yumuşaq qəzəbim

Bitirmək üçün bu şah əsəri

Söndürürəm içimdəki eşq alovunu

Çünki Romeolar ölməlidir

Yer üzündə

Hər izim var

Ən dərindəyəm

Bir üzüm dərə

Bir üzüm dağ

Mən öz əlimdəyəm

Bu həzin qəm

Mənə zindan

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Dinamiti bağlayıb girirəm kütlənin içinə

Bu şərabı qan bilib istəmədən içirəm

Hər kəs cənnəti istəyir axı içi mən!

Neçə zil, neçə bəm naləni çatdıra bilər

Hamı gec - tez həqiqəti bilməlidir

Xilasdırmı pul?

Necə məni isidə bilər əgər

Son dəfə yatanda yastığım qum?

Ölən ərdən geri mirasdırmı dul?

Mənə şiddət borcun qalıbsa xəbər et

Yolunun üstündə bir az durum vur

Neçə silmək istədiyim

Xatirəni yandırmışam amma sağ çıxıb

Uşaqlığımın qara səhifələrini

Ağ kağıza boşaltdım, yazı ağ çıxıb

Dolu gözlər, saxta təbəssüm

Qalx ayağa, saxla tənəzzülü

Verir onu qorusaq da mənə zülm

O yazıları hamı görməlidir

Yer üzündə

Hər izim var

Ən dərindəyəm

Bir üzüm dərə

Bir üzüm dağ

Mən öz əlimdəyəm

Bu həzin qəm

Mənə zindan

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Yer üzündə

Hər izim var

Ən dərindəyəm

Bir üzüm dərə

Bir üzüm dağ

Mən öz əlimdəyəm

Bu həzin qəm

Mənə zindan

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Dözərəm, gəl, qal

Breek de spreuken

De kam in het laatste spel, breek deze draden

Open je hand en bid dat ik je kan voelen

Niet in de lucht, er zijn in plaats daarvan wolken

Hoewel ik buiten alleen ben, ben ik met velen binnen

Liggend in mij, je weet wel, allerlei soorten gek

De muren komen op mij, maar ik kan niet breken

Omdat hij ervaren is in het alleen breken van harten

Elke melodrama-thriller lijkt op mij

Ik ben zo koud als een martini, maar ik ben een dramaqueen

De held zelf, een cameo in rap

Lieve capuleti, Romeo in mij

Mijn milde woede

Dit meesterwerk om af te maken

Ik doof de vlam van liefde in mij

Omdat Romeo moet sterven

Op de aarde

Ik heb elk spoor

ik ben de diepste

Een druivenvallei

Een vintage berg

Ik ben in mijn eigen handen

Het is triest verdriet

kerker mij

Neem me uit mijn handen

Neem me uit mijn handen

Neem me uit mijn handen

Ik sluit het dynamiet en ga de menigte in

Ik drink deze wijn zonder het te weten

Iedereen wil het paradijs, want ik ben binnen!

Hoeveel klokken, hoeveel klokken kunnen kreunen leveren

Iedereen zou vroeg of laat de waarheid moeten weten

Wordt er geld bespaard?

Hoe kun je me opwarmen?

Het zand in mijn kussen de laatste keer dat ik sliep?

Wordt een weduwe geërfd van haar overleden echtgenoot?

Laat het me weten als je geweld schuldig bent

Maak onderweg een kleine situatie

Hoeveel ik er wilde verwijderen

Ik heb de herinnering verbrand, maar hij heeft het overleefd

De zwarte pagina's van mijn kindertijd

Ik heb het op een wit vel papier geleegd, het schrift kwam er wit uit

Volle ogen, valse glimlach

Sta op, sla de daling op

Het doet me pijn, zelfs als we het beschermen

Iedereen zou die geschriften moeten zien

Op de aarde

Ik heb elk spoor

ik ben de diepste

Een druivenvallei

Een vintage berg

Ik ben in mijn eigen handen

Het is triest verdriet

kerker mij

Neem me uit mijn handen

Neem me uit mijn handen

Neem me uit mijn handen

Op de aarde

Ik heb elk spoor

ik ben de diepste

Een druivenvallei

Een vintage berg

Ik ben in mijn eigen handen

Het is triest verdriet

kerker mij

Neem me uit mijn handen

Neem me uit mijn handen

Ik zal wachten, komen, blijven