Çağırdım - Orxan Zeynallı, Gula

Hər keçən günün sonunda eyni səhərlərdən bəhs edəndə

Süni günlər solğun üzümə süni gülüşü geydirəndə

Düşündüm səhvmi qurulub görən daim dönən dünya?

Etdiyi fəlakətlərlə insanları söyən dünya

Fərqi yox, pessimist, optimistmi mövzularım

Dərin sayılan arzularım, dayazlaşdı sən gedincə

Gözümü çox çirkin səhnələrdə qapalı saxlamışdım

Gözüm yumulu qaranlıqda, göz yaşına büründükcə

Qısa metraj filmlərdə baş rollar yadda qalmır

Bunu bilirdim, amma həyatımız bütöv zənn edirdim, yanıldım

Yenə də qırıq qəlbi yeni bir sevgiliylə bərkitmək istəmişdim

Göz yaşları yolumu kəsdi, ağladım

Sevmək qırıq qəlblə necə də çətin bir iş!

Qəmli dönüş, addımlarda həvəs yoxdur (ümid yoxdur)

Saxladım özümü, son nəfəsin intizarı da məni çox sıxırdı

Yoluma son, yoluma davam — çaşıb qaldım

Mən həyatımı yenidən yaşamaq istədim

Ölüm astanasında

Mən güzgüdəki qəm kədərimi gizlədim

Gözümün qarşısında

Mən sənsizlik hissi nədir bilmədim

Şirin yuxularımda

Mən çağırdım, sevərək səni səslədim

Sənsə yox oldun o anda

Gördüyüm o gözəl gözlər, qəlbinlə ayaqlaşmır

Deyilən o xoş sözlər, əməldə reallaşmır

Nə vaxt ki, qəmli hisslər nəğmələrimə qonaq gəldi

O təmiz məhəbbətin ləçəklərini önümə sərdi

Bir qədər rahatlaş sən, üzüntü səbəbsizdir

Bu dünya qəddar, amma təslim olmaq gərəksizdir

İntihar — ölmüş ruhun azadlığının əks sübutu

Günəş yaxınlaşanda gülən gülün üzündə qorxu

Əynində bəyaz libas, cizgilərin çox cəlbedici

Tək gülüşündür miras, qalanlar sənlə gedəcək

Sevgi də ölüm kimidir, çox vaxtsız və xəbərsiz gəlir

Boş otaqda tək-tənha, burunda tanış ətir

Deyirsən — haqsızlıq dünyası, dünya necə etsin ki?

Axır ki, insanlar da qarşılıqsız sevə bilsin

Düz yollar Allahın işi, döngələri şeytan yaratdı və

Mələk gözlü gözəl son addımını döngədə atdı

Mən həyatımı yenidən yaşamaq istədim

Ölüm astanasında

Mən güzgüdəki qəm kədərimi gizlədim

Gözümün qarşısında

Mən sənsizlik hissi nədir bilmədim

Şirin yuxularımda

Mən çağırdım, sevərək səni səslədim

Sənsə yox oldun o anda

Son seçim edilib artıq səhvmi, düzmü önəmsizdir

İndi gözəlliyindən yazan şair qələmsizdir

Son illər onun həyatı çox dəyişdi, amma həyat hələ də eyni

İlk addımda həyəcan, amma son dayanacaq hamıya bəlli

İzdiham… qəlbdə yaranıb akustika, döyüntülərinin əks sədası

Sevginin də qoyulub artıq son nidası

Mistika… yuxu olaydı kaş ki, burda epizodik bir hal belə

Bu reallıq bu qəlbimçün çox ağırdır

Kim üçünsə ilham pərisi yanan Roma

Mənəsə o gözlər də bəsdir demişdim, indi o gözlər

Yumulub artıq, yaş artdıqca dünya dəyişir baxış açımda

Yalanlar üzə çıxır, ümidlərsə indi dar ağacında

Kölgələrimin ən sevimli duyğusuydu

Əl-ələ qaçıb gizlənirdik günəşdən, onlar qeyb olurdu

O vaxtlar mənə yad idi bu hiss, indi fikirləş

Mən kiminsə kölgəsi, sənsə o kölgəni batıran günəş

Mən həyatımı yenidən yaşamaq istədim

Ölüm astanasında

Mən güzgüdəki qəm kədərimi gizlədim

Gözümün qarşısında

Mən sənsizlik hissi nədir bilmədim

Şirin yuxularımda

Mən çağırdım, sevərək səni səslədim

Sənsə yox oldun o anda

Mən həyatımı yenidən yaşamaq istədim

Ölüm astanasında

Mən güzgüdəki qəm kədərimi gizlədim

Gözümün qarşısında

Mən sənsizlik hissi nədir bilmədim

Şirin yuxularımda

Mən çağırdım, sevərək səni səslədim

Sənsə yox oldun o anda

Mən həyatımı yenidən yaşamaq istədim

Mən çağırdım, sevərək səni səslədim

Als je het over dezelfde ochtenden hebt aan het einde van elke dag die voorbijgaat

Wanneer kunstmatige dagen een kunstmatige glimlach op mijn bleke gezicht toveren

Ik dacht dat het een vergissing was om de wereld voortdurend te zien veranderen?

Een wereld die mensen vervloekt met zijn rampen

Het maakt niet uit of ik pessimistisch of optimistisch ben

Mijn diepste dromen werden ondieper toen jij wegging

Ik hield mijn ogen dicht bij heel lelijke scènes

Mijn ogen zijn gesloten in het donker, terwijl ik tranen vergiet

De hoofdrollen in korte films worden niet herinnerd

Ik wist het, maar ik dacht dat ons hele leven verkeerd was

Toch wilde ik mijn gebroken hart versterken met een nieuwe minnaar

Tranen welden op in mijn ogen, en ik huilde

Hoe moeilijk is het om verliefd te worden op een gebroken hart!

Trieste beurt, geen enthousiasme in de stappen (geen hoop)

Ik hield mezelf in stand, en de verwachting van mijn laatste ademtocht stoorde me enorm

Het einde van mijn reis, het vervolg van mijn reis - ik was verrast

Ik wilde mijn leven opnieuw leven

Op de rand van de dood

Ik verborg mijn verdriet in de spiegel

Voor mijn ogen

Ik wist niet hoe het voelt om zonder jou te zijn

In mijn zoete dromen

Ik belde, ik belde je liefdevol

Je verdween op dat moment

Die mooie ogen die ik zie, houden geen gelijke tred met je hart

Die lieve woorden komen niet uit

Toen droevige gevoelens mijn liedjes kwamen bezoeken

Hij spreidde de bloemblaadjes van pure liefde voor me uit

Ontspan een beetje, verdriet is zonder reden

Deze wereld is wreed, maar het is niet nodig om op te geven

Zelfmoord is het tegenovergestelde van de vrijheid van de dode ziel

Angst op het gezicht van de lachende roos als de zon nadert

Als je een witte jurk draagt, zijn de lijnen erg aantrekkelijk

De enige lach is de erfenis, de rest gaat met je mee

Liefde is als de dood, het komt heel vroeg en onbewust

Alleen in een lege kamer, een bekende geur op de neus

U zegt - de wereld van onrecht, hoe kan de wereld dat doen?

Mensen kunnen tenslotte liefhebben zonder wederkerigheid

Rechte paden zijn Gods werk, en de bochten zijn gemaakt door Satan

De schoonheid met engelenogen zette haar laatste stap op de curve

Ik wilde mijn leven opnieuw leven

Op de rand van de dood

Ik verborg mijn verdriet in de spiegel

Voor mijn ogen

Ik wist niet hoe het voelt om zonder jou te zijn

In mijn zoete dromen

Ik belde, ik belde je liefdevol

Je verdween op dat moment

Het maakt niet uit of de laatste keuze is gemaakt of verkeerd

Nu heeft de dichter, die over zijn schoonheid schreef, geen pen meer

Zijn leven is de afgelopen jaren veel veranderd, maar het leven is nog steeds hetzelfde

Opwinding bij de eerste stap, maar de laatste stop is bij iedereen bekend

Menigte... akoestiek in het hart, de echo van de beat

De laatste liefdeskreet is al gezet

Mystiek is een droom, ik wou dat het een episodisch geval was

Deze realiteit is erg moeilijk voor mijn hart

Voor iemand geïnspireerd door de brandende fee Rome

Ik zei dat die ogen genoeg zijn voor mij, nu die ogen

Nu gesloten, de wereld verandert naarmate ik ouder word

Leugens worden onthuld en er is nu hoop in de boom

Het was mijn favoriete gevoel van de schaduwen

We renden hand in hand en verstopten ons voor de zon, ze verdwenen

Dat gevoel was me toen vreemd, denk nu na

Ik ben iemands schaduw, en jij bent de zon die die schaduw werpt

Ik wilde mijn leven opnieuw leven

Op de rand van de dood

Ik verborg mijn verdriet in de spiegel

Voor mijn ogen

Ik wist niet hoe het voelt om zonder jou te zijn

In mijn zoete dromen

Ik belde, ik belde je liefdevol

Je verdween op dat moment

Ik wilde mijn leven opnieuw leven

Op de rand van de dood

Ik verborg mijn verdriet in de spiegel

Voor mijn ogen

Ik wist niet hoe het voelt om zonder jou te zijn

In mijn zoete dromen

Ik belde, ik belde je liefdevol

Je verdween op dat moment

Ik wilde mijn leven opnieuw leven

Ik belde, ik belde je liefdevol