The last march - Đorđe Balašević

Postoji jedno stručno mišljenje po kom sam uvek dosadan i isti

Pa sam probao već svasta: bluz i tango, rege, kantri, rok i diksi

U traganju za novim šlagerom

Sad kopam prstima po tamburi k’o bagerom

Ali panika, brate, tonem poput Titanika

Jer ostade mi marš, jedino još marš

Za ovo ovde, za happy raju što slavi bedu u punom sjaju

Ostade mi marš, ništa osim marš

Pesmica jes' malo čudna, al' vremena oskudna — daj šta daš

Javlja se određeni utisak da imam neke momente u stihu

Ali da moje žalostivne rime negativno utiču na psihu

Dobar sam, kažu, u baladama

Njima bih dirnuo i onog pravog Sadama

Ali u ritmu sam, hm, još nedovoljno iskusan.

Jel'?!

Pa da probam marš?

Jednostavno marš

Za ovo ovde, za sretno stado koje u mraku mekeće rado

Ostade mi marš, jedino još marš

Pesmica jes' malo jadna, al' vremena prikladna — daj šta daš

Kazu da pesma nas je održala.

I ja lično zastupam tu tezu

Al' sad na primer imam tremu, imam jezu kao slepac na trapezu

Ovo je rasklimana država

To više bre ni Pavaroti ne održava

Kamoli jadan ja.

Idi, to su naivna nadanja

Al' možda legne marš, možda treba marš

Za ovo ovde veselo krdo što je na svome tek kad mu je tvrdo

Ostade mi marš, jedino jos marš

Jes' da je pesmica bedna, al' vremena vanredna — daj sta daš

Pa da probam još marš, kratko — jasno marš

Za ovo ovde, lenjo do srži čiji je moto «trpi i rži»

Ostade mi marš, ništa, samo marš

Uglavnom, što bi se reklo, al' vreme je isteklo — daj šta daš

Marš ti, oca ti jebem bezobraznog

Er is één deskundige mening volgens welke ik altijd saai en hetzelfde ben

Ik heb dus al van alles geprobeerd: blues en tango, reggae, country, rock en diksi

Op zoek naar een nieuwe hit

Nu graaf ik mijn vingers op de tamboerijn als een graafmachine

Maar paniek, broer, ik ben aan het zinken als de Titanic

Omdat ik nog een mars over heb, de enige mars links

Voor dit hier, voor een gelukkig paradijs dat de ellende in volle pracht viert

Ik bleef achter met een mars, niets anders dan een mars

Het nummer is een beetje vreemd, maar de tijd is schaars - geef wat je geeft

Er is een zekere indruk dat ik enkele momenten in het vers heb

Maar dat mijn droevige rijmpjes de psyche negatief beïnvloeden

Ik ben goed, zeggen ze, in ballads

Ik zou de echte Saddam ermee aanraken

Maar qua ritme ben ik, eh, nog niet ervaren genoeg.

Is het ?!

Dus moet ik de mars proberen?

gewoon marcheren

Voor dit hier, voor een gelukkige kudde die graag zachter wordt in het donker

Ik heb nog een mars, nog maar één mars

Het nummer is een beetje zielig, maar de tijd is rijp - geef wat je geeft

Ze zeggen dat het lied ons steunde.

En ik pleit persoonlijk voor die stelling

Maar nu ben ik bijvoorbeeld nerveus, ik heb een rilling als een blinde man aan een tafel

Dit is een wankele toestand

Pavarotti houdt dat niet meer vol

Om nog maar te zwijgen van de arme ik.

Ga, dat zijn naïeve hoop

Maar misschien komt er een mars, misschien komt er een mars

Hiervoor is hier een gelukkige kudde, die alleen staat als het moeilijk is

Ik heb nog een mars, alleen nog een mars

Ja, het lied is ellendig, maar de tijden zijn buitengewoon - geef wat je geeft

Dus laat me nog een mars proberen, korte - duidelijke mars

Voor dit hier, lui tot op het bot wiens motto is "lijden en grommen"

Ik heb nog een mars, niets, alleen een mars

Kortom, wat zou er gezegd kunnen worden, maar de tijd is verstreken - geef wat je geeft

March, jij verdomde onbeschofte vader