Miholjsko leto '95 - Đorđe Balašević

Do pola jedan je bila na času klavira

Onda korakom merila grad

I usput gledala izloge

Pardon, svoj odraz u njima

U kosi još, poput venca

Ona molska kadenca

Mala vračka

Da, upravo tad`

Iz kafe «Kibic»

Polagano nadođe on

Kao plima

Tajne su tu

Zato da ih neko nasluti

Postoji reč koja vredi

Tek kad` se oćuti

Bogu je kanuo čaj

Svud` je prsnuo sjaj

Jedan platan će ostati zlatan

Ona kroz smeh

Čvrsto svoju kajdanku stišće

Ne drhti on

To je samo to uvelo lišće

Blaženo Miholjsko leto

Jedno i sveto za njih

A on je nosio naglas

Svojih skoro 18

Sve češće mu govore «Vi»

Begeš u grudima udara

Bije u bronzane žice

U džepu sretni staklenac

K`o ono novčić i zdenac

Mala vračka da nestanu svi

A ona bane k`o lupež

I prospe mu kosu u lice

Tajne su tu

Zato da ih neko nasluti

Postoji reč koja vredi

Tek kad` se oćuti

Bogu je kanuo čaj

Svud` je prsnuo sjaj

Jedan platan će ostati zlatan

Ona kroz smeh

Čvrsto svoju kajdanku stišće

Ne drhti on

To je samo to uvelo lišće

Blaženo Miholjsko leto

Jedno i sveto za njih

Kao osrednji klošar…

Malo prosed i prostar

Na uglu sam zastao sam

Ne tako dobar oktobar

I misli sve u Ruskom štimu

A onda shvatih, na prepad

Da te volim k`o nekad

Vreme samo raspiruje plam

U meni Miholjsko leto

To prkosno Sunce pred zimu…

Ma, daj!

Om half twee zat ze in de pianoles

Toen mat hij de stad met een stap

En ze keek onderweg naar de etalages

Sorry, jouw weerspiegeling erin

Nog steeds in het haar, als een krans

Die kleine cadans

Kleine heks

Ja, net toen

Van het café "Kibic"

Hij kwam langzaam

Zoals het tij

De geheimen zijn er

Zodat iemand ze kan raden

Er is een woord dat het waard is

Alleen als hij voelt

Hij gaf thee aan God

De gloed barstte overal

Een plataan blijft goud

Ze lacht

Hij grijpt zijn handboeien stevig vast

Hij beeft niet

Het heeft net de bladeren geïntroduceerd

Gezegend Sint-Michielsjaar

Eén en heilig voor hen

En hij droeg het hardop

Het is bijna 18

Ze zeggen steeds vaker "jij"

Je loopt in de borst van de klap

Klopt in bronzen draden

Een vrolijke glazen pot in zijn zak

Als een munt en een put

Kleine heks om iedereen te laten verdwijnen

En ze bant als een dief

En ze morste haar haar in zijn gezicht

De geheimen zijn er

Zodat iemand ze kan raden

Er is een woord dat het waard is

Alleen als hij voelt

Hij gaf thee aan God

De gloed barstte overal

Een plataan blijft goud

Ze lacht

Hij grijpt zijn handboeien stevig vast

Hij beeft niet

Het heeft net de bladeren geïntroduceerd

Gezegend Sint-Michielsjaar

Eén en heilig voor hen

Als middelmatige zwerver...

Een beetje grijs en ruim

Ik stopte alleen op de hoek

Niet zo goed oktober

En hij denkt alles in de Russische stijl

En toen realiseerde ik me, op de vlucht

Om van je te houden zoals ik vroeger deed

Tijd ontsteekt alleen de vlam

Miholjsko leto in mij

Die uitdagende zon voor de winter...

Kom op!