Priča O Vasi L. - Đorđe Balašević

Znate l' priču o Vasi Ladačkom?

I ja sam je, tek onomad čuo

Jednom devet dana nije, izlazio iz birtije

Kažu da je bio, čudna sorta…

Otac mu je bio sitni paor

'ranio je, sedam gladnih usti'

Mati mu je bila plava, tiha, nežna, jektičava

Umrla je s' trideset i nešto…

Imali su par jutara zemlje

Malu kuću na kraju sokaka

Na astalu mrve hleba, taman tol’ko kol’ko treba

Al' je Vasa hteo, mnogo više…

Želeo je konje vrane, po livadi razigrane

Sat sa zlatnim lancem i salaše…

Želeo je njive plodne, vinograde blagorodne

U karuce pregnute čilaše

Ali nije mog’o, da ih ima

Voleo je lepu al' sirotu

Uz’o bi je, samo da je znao:

Voleš jednom u životu, sad bogatu il' sirotu

To ne bira pamet, nego srce…

Sve se nad’o da će ljubav proći

Zanavek je otiš'o iz sela

Nikad nije pis’o nikom, venč'o se sa miraždžikom

Jedinicom ćerkom, nekog gazde…

Dobio je konje vrane, po livadi razigrane

Sat sa zlatnim lancem i salaše…

Dobio je njive plodne, vinograde blagorodne

U karuce pregnute čilaše

Sve je im’o, ništa im’o nije

Propio se, nije proslo mnogo

Dušu svoju, Ðavolu je prod’o

Znali su ga svi birtaši, tražio je spas u čaši

Ali nije mog’o, da ga nađe…

Mlad je, kažu, bio i kad je umro

Sred birtije, od srčane kapi

Klonula mu samo glava, k’o da drema, k’o da spava

I još pamte šta je, zadnje rek’o…

Džaba bilo konja vranih, po livadi razigranih

Džaba bilo sata i salaša…

Džaba bilo njiva plodnih, vinograda blagorodnih

Džaba bilo karuca, čilaša…

Kada nisam s onom koju volem

Znate l' priču o Vasi Ladačkom?

I ja sam je tek onomad čuo

Čak i oni slični njemu, kada razmisle o svemu

Kažu da je bio, čudna sorta.

Ken je het verhaal over Vasa Ladacki?

Ik hoorde het toen pas

Eén keer, negen dagen lang, verliet hij de bar niet

Ze zeggen dat hij een vreemde variëteit was...

Zijn vader was een kleine paor

'gewond, zeven hongerige monden'

Zijn moeder was blond, stil, zachtaardig, jaloers

Ze stierf op haar dertigste...

Ze hadden een paar hectare land

Een klein huis aan het einde van de steeg

Er zijn net zoveel broden over

Maar Vasa wilde, veel meer...

Hij wilde kraaienpaarden, speels door de wei

Klok met gouden ketting en boerderij…

Hij wilde vruchtbare velden, nobele wijngaarden

In de karren gebogen chilas

Maar hij kon ze niet hebben

Hij hield van de mooie of de arme

Hij zou het hebben genomen, als hij maar had geweten:

Je houdt maar één keer in je leven, nu rijk of arm

Het is niet de geest die kiest, maar het hart...

Hij hoopte dat de liefde voorbij zou gaan

Hij verliet het dorp voor altijd

Hij schreef nooit aan iemand, hij trouwde met een luchtspiegeling

Eenheidsdochter, een baas...

Hij kreeg kraaienpaarden, speels door de wei

Klok met gouden ketting en boerderij…

Hij kreeg vruchtbare velden, nobele wijngaarden

In de karren gebogen chilas

Hij heeft alles, hij heeft niets

Hij werd dronken, het duurde niet lang

Hij heeft zijn ziel aan de duivel verkocht

Alle barmannen kenden hem, hij zocht verlossing in een glas

Maar hij kon het niet vinden...

Hij was jong, zeggen ze, zelfs toen hij stierf

In het midden van de bar, van een hartaanval

Alleen zijn hoofd zonk, alsof hij sliep, alsof hij sliep

En ze herinneren zich nog wat het was, het laatste wat hij zei.

Tevergeefs werden paarden gekraaid, speels over de wei

Vrije uren en boerderijen…

Tevergeefs waren de velden vruchtbaar, de wijngaarden nobel

Tevergeefs was een kar, een chilash ...

Als ik niet bij degene ben van wie ik hou

Ken je het verhaal over Vasa Ladacki?

En ik hoorde het toen pas

Zelfs degenen zoals hij, als ze aan alles denken

Ze zeggen dat hij een vreemd soort was.