Portret mog života - Đorđe Balašević

Mesec prosipa bokal fosfora

Vitraz mraza na oknu prozora

Jedne noci ko ova znace Bog

Doslikacu portret zivota svog

Silueta se davno nazire

Neko uzdahne, neko zazire

Isto vide, a razno tumace

Djavo prste u farbu umace

Ref

Prave si boje dodala

Na taj portret zivota mog

Talase plave, nijansu lave

Vrtloge zelenog

I lila tamnu ceznjivu

I boju breskve neznu

I sramezljivu

Setno sivu nepogresivu

Roze nadjoh medj' starim pismima

Modru vrpcu nad teskim mislima

Ukrah ridju iz pera drozdova

Laki purpur iz prvih grozdova

Uzeh oker sa svece svecarske

Drap sa svilene masne becarske

Mrku s tambure tuznih tonova

A cinober sa nosa klovnova

Ref

A crnu nisi stedela

Ali bez nje bi bela

Jos izbledela

Bez crne bela ne bi vredela

Srce je moje napuklo

K’o kora starog bagrema

Al' u tvom oku

Kao lane zadrema

I jedva kao sapati

Nicu po uglovima

Zlatne paprati

Pramen sna u sliku navrati

Vetar dokono senke spopada

Huk u ambis tisine propada

Jedne noci k’o ova, znace Bog

Doslikacu portret zivota svog

De maan morst een kruik fosfor

Gebrandschilderd glas vorst op de ruit

Zo'n nacht betekent God

Ik zal een portret van mijn leven schilderen

Het silhouet is al lang in zicht

Iemand zucht, iemand aarzelt

Hij zag hetzelfde, maar interpreteerde het anders

De vingers van de duivel dopen in de verf

Ref

Je hebt de juiste kleuren toegevoegd

Op dat portret van mijn leven

Golven blauw, schaduw van lava

Draaikolken van groen

En lila donker verlangen

En de perzikkleur is zacht

en verlegen

Setno grijs onmiskenbaar

Ik vond rozen tussen de oude letters

Een blauw lint over zware gedachten

Ukrah ridju van de veren van lijsters

Lichtpaars van de eerste trossen

Ik nam de oker van het kaarslicht

Drape met zijde vettig becarska

Duisternis van de tamboerijn van droevige tonen

Een cinnaber is de neus van een clown

Ref

En je hebt de zwarte niet gespaard

Maar zonder haar zou ze wit zijn

Nog steeds vervaagd

Zonder zwart zou wit het niet waard zijn

Mijn hart is gebroken

Als de bast van een oude acaciaboom

Maar in jouw ogen

Hij valt in slaap zoals vorig jaar

En nauwelijks een fluistering

Ze gaan de hoek om

Gouden varens

Een sliert slaap kwam in beeld

De wind werpt lui een schaduw

De haak in de afgrond van de stilte stort in

Op een nacht als deze, betekent het God

Ik zal een portret van mijn leven schilderen