Plava balada - Đorđe Balašević

E, moj Plavi

Bio si malo sirov al' ipak pravi

Nikad u dilu s' bagrom, nikom u stranu, nikome dužan

Bio si, sve u svemu, dobrom čukom naoružan

Šta da pričam, ja danas ne znam nikog ko ti je sličan

Spremnog da, bez računa, tačno u podne razgrne slabe

I kao Geri Kuper sam izađe pred barabe

Da, tu i tamo setim se devojke po kojoj se znamo

Ćudljivo kišno leto, sedamdest' koja, godina raka

Kad me je školska ljubav ostavila zbog Murjaka?

Ajd, davno bilo, otad se sedam mora Dunavom slilo

Dok jedro mog kaputa burnim su morem terali vetri

Na tvoje epolete, sletele su zvezde dve-tri

I tad su došli popovi, pa topovi, pa lopovi

I čitav svet se izobličio

Ispuzali su grabljivci, pa lažljivci, snalažljivci

Al' ko je smeo da te podseća šta si

Dobro se pamti samo prvi u klasi

Ne znam, Plavi, meni se činilo da Beograd slavi

Veliki uskrs duha, svi ti grafiti, a onda Kordon

Pred onom decom ko pred tobož nekom hordom

Žnas šta sledi, ipak je Ona bila nešto što vredi

Pa kad se onog juna nismo potukli zbog njene časti

Zar ćemo sad, zbog ovih očajnika željnih vlasti?

Dogod je ovih frikova, sa punom vrećom trikova

Ništa što vredi, neće vredeti

Zar stvarno nema načina

Pred najezdom prostačina

Pa ti si školovan da hapsiš taj Talog

A ne da puštaš da ti izdaju nalog

Sorry, Plavi, pošaljem katkad srce na raport glavi

Od starog društva, ništa, neko je puko, neko je svirno

Ma.

ti si super, brate, ako stvarno spavaš mirno

Nou, mijn Blue

Je was een beetje rauw maar toch echt

Nooit in een deal met 'graafmachine, niemand terzijde, niemand iets schuldig'

Je was, al met al, goed bewapend

Wat kan ik zeggen, ik ken vandaag niemand zoals jij

Klaar om, zonder rekening te houden, de zwakken 's middags te ontrafelen

En net als Gary Cooper kwam hij uit voor de barbaren

Ja, hier en daar herinner ik me het meisje dat we kennen

Een grillige regenachtige zomer, zeventig, een jaar kanker

Wanneer verliet de schoolliefde me vanwege de politie?

Kom op, het is lang geleden, sindsdien zijn de zeven zeeën samengesmolten met de Donau

Terwijl het zeil van mijn jas werd voortgedreven door de stormachtige zee, waaide de wind

Er zijn twee of drie sterren op je epauletten geland

En toen kwamen de priesters, toen de kanonnen, toen de dieven

En de hele wereld was vervormd

Roofdieren kropen eruit, daarna leugenaars, vindingrijke mensen

Maar wie durfde je eraan te herinneren wat je bent?

Alleen de eerste in de klas wordt goed herinnerd

Ik weet het niet, Plavi, het leek me dat Belgrado aan het vieren was

Groot Pasen van de Geest, al die graffiti, en dan het Cordon

Voor die kinderen zoals voor een akkoord

Je weet wat het volgende is, maar toch was ze iets de moeite waard

Dus toen die juni hadden we geen ruzie over haar rol

Gaan we nu, vanwege deze wanhopige autoriteiten?

Het is de beurt aan deze freaks, met een tas vol trucs

Niets dat de moeite waard is, is het waard

Is er echt geen manier?

Voor de invasie van de gewone mensen

Nou, je bent getraind om dat sediment te arresteren

Niet om u een bevelschrift te laten uitvaardigen

Sorry, Blue, ik stuur soms een hartje naar meldhoofd

Van de oude samenleving, niets, sommige zijn kapot, sommige worden gespeeld

ma.

je bent geweldig, broer, als je echt rustig slaapt