Naopaka bajka - Đorđe Balašević

U suterenu tunel ka nebesima,

Na tankoj gazi jutro mračan goblen tka,

Sumorna lica, nasamo sa gresima,

U hodniku bez povratka,

U crni grm se moja ptica zaplela,

Zaneta titraina zvezda Danica.

I kasni dah dok hladi čelik,

Skalpela klizi niz nit brojanice.

Postoji plan da je anđeli ukradu,

Il' bar na čas da je vrate među njih,

Jer nekad nebo pravi veliku baladu

I traži rimu za glavni stih.

Na grad juriša nežna bela legija,

Januar prostire svoj prefinjeni sag,

U tajnom dosluhu smo prvi sneg i ja,

Da zima pričeka njen trag,

Ne vrede priče koje znam,

Laže za oči pospane,

Izmišljam bajku čudnu naopaku

Uspavanku,

Da od nje budna ostane.

Postoji put koji namernike bira,

Tajnovit drum uvek najboljima sklon,

Jer nekad nebo samo crne dirke svira

I traži notu za taj ton.

Negde sam dečak jedan zbunjeno

Na mostu stoji,

Jer tek sluti da postojiš,

Negde u tebi čeka okovana neka pesma

Koju niko živ još ne zna,

U tebi lanac zvecka tajnim alkama,

Bićeš ti majka majkama.

Postoji plan da te anđeli ukradu,

Il' bar na čas da te vrate među njih,

Jer nekad nebo pravi veliku baladu

I traži rimu za glavni stih.

Postoji put koji namernike bira,

Tajnovit drum uvek najboljima sklon,

Jer nekad nebo samo crne dirke svira

I traži notu za taj ton.

In de kelder een tunnel naar de hemel,

Op een dunne gaasochtend weeft een donker tapijt,

Sombere gezichten, alleen met zonden,

In de gang zonder terugkeer,

Mijn vogel is verstrikt in een zwarte struik,

Zaneta titraina-ster Danica.

En een late adem als het het staal afkoelt,

Het scalpel glijdt langs de draad van de rozenkrans naar beneden.

Er is een plan voor de engelen om het te stelen,

Of in ieder geval even om haar weer tussen hen in te brengen,

Omdat de lucht soms een geweldige ballad maakt

En zoek een rijm voor het hoofdvers.

Een zachtaardig wit legioen bestormt de stad,

Januari spreidt zijn verfijnde tapijt uit,

De eerste sneeuw en ik zijn in geheime samenzwering,

Die winter wacht haar spoor,

Niet de verhalen waard die ik ken,

Leugens voor slaperige ogen,

Ik verzin een raar sprookje ondersteboven

Slaapliedje,

Om wakker te blijven van haar.

Er is een pad dat omstanders kiest,

Mysterieuze weg altijd vatbaar voor de beste,

Omdat soms de lucht alleen zwarte races speelt

En zoek een noot voor die toon.

Ergens ben ik een verwarde jongen

Het staat op de brug,

Omdat hij gewoon vermoedt dat je bestaat,

Ergens in jou wacht een geketend lied op je

die nog niemand in leven weet,

In jou rammelt de ketting met geheime ringen,

Je wordt een moeder voor moeders.

Er is een plan voor de engelen om van je te stelen,

Of in ieder geval even om je weer tussen hen in te brengen,

Omdat de lucht soms een geweldige ballad maakt

En zoek een rijm voor het hoofdvers.

Er is een pad dat omstanders kiest,

Mysterieuze weg altijd vatbaar voor de beste,

Omdat soms de lucht alleen zwarte races speelt

En zoek een noot voor die toon.