Marim ja... - Đorđe Balašević

Vrteli se točkovi mog bicikla.

Gde god je stao taj rulet beše premija.

Smakla se o stepenik njena štikla.

Nekad su pogledi bili čista hemija.

Dobro je počela nedelja,

poslednje pripreme za maturu.

Virili smo u daljine puni nade.

Preko gimnazijskog bedema,

k’o pravi dekor za avanturu

prosuo je nežni purpur divlji badem.

Poneli nas vetrovi k’o maslačke.

Jedni su leteli lako, drugi padali.

I curice su postale prve mačke

a loši đaci odjednom svetom vladali.

Sve mi je odlično zvučalo.

Dobro sam stajao tih sezona.

Ljuljale me oči širom promenade.

A nju sam sretao slučajno,

uvek je s pogrešnim bila ona,

ali znao sam da sanja onaj badem.

Stane sve u strofu-dve u baladi:

pustinja prošlih minuta i ova zrna sad.

I pred treći refren već nismo mladi.

Ušla je nedavno sama u kafe «Petrograd».

Suviše tajni u očima,

u zlatni okov joj prstić pao.

Molio me dugi pogled da je kradem.

Dovraga, kafa je gorčila,

al' taj sam ukus odnekud znao:

probao sam jednom davno divlji badem.

De wielen van mijn fiets begonnen te spinnen.

Waar dat roulette stopte was een premie.

Ze gleed de treden van haar hiel af.

Vroeger waren opvattingen pure chemie.

Zondag begon goed

laatste voorbereidingen voor het afstuderen.

Vol hoop keken we in de verte.

Over de omwalling van het gymnasium,

als een echt decor voor avontuur

ze morste een delicate paarse wilde amandel.

De wind voerde ons weg als paardebloemen.

Sommigen vlogen gemakkelijk, anderen vielen.

En de meisjes werden de eerste katten

en slechte studenten regeerden plotseling de wereld.

Alles klonk me geweldig in de oren.

Ik stond die seizoenen goed.

Mijn ogen dwaalden over de promenade.

En ik ontmoette haar bij toeval,

ze had altijd ongelijk,

maar ik wist dat hij van die amandel droomde.

Het past allemaal in strofe-twee in de ballad:

de woestijn van de afgelopen minuten en deze granen nu.

En voor het derde refrein zijn we niet meer jong.

Ze ging onlangs alleen het café "Petrograd" binnen.

Te veel geheimen in mijn ogen,

haar vinger viel in de gouden boeien.

Hij smeekte me lange tijd om het te stelen.

Verdorie, koffie was bitter,

maar die smaak kende ik ergens van:

Ik heb lang geleden eens wilde amandelen geprobeerd.