Lunjo... - Đorđe Balašević

Lunjo, moj stari kofer opet miriše na sive ceste

A tvoja soba na mandarine i pržen kesten

I toplo je tu, tu ispod tvog krova

O, dobro je tu, u zamku iz snova, pa sretna ti nova

Lunjo, sad ću ti reći i više nikom i više nikad:

Svako je od nas ponekom sličan al' ti si unikat

Pročitaš me, znam, od slova do slova

Prećutiš to, znam, k’o pametna sova, pa sretna mi nova

Ti uvek znaš najbolji način

S' tobom lako stižem na tron

Ti si ta nit, taj retki začin

Koji daje poseban ton

Ti si mali čarobnjak

Koji donosi spas

A svi ti pajaci na pokretnoj traci

Nek žure bez nas

Lunjo, ako me traže, ti slaži da sam odavno mrtav

Spusti roletne i navij sat na sredu, četvrtak

A napolju mraz i magla i zima

A napolju mrak al' ovde sve štima, od kad tebe imam

Ti uvek znaš najlepše reči

Ti čak i ćutiš tiše od svih

Ti imaš smeh, koji sve leči

Ti od psovke načiniš stih

Lunjo, mijn oude koffer ruikt weer naar grijze wegen

En jouw kamer op mandarijnen en geroosterde kastanjes

En het is warm hier, onder jouw dak

Oh, het is goed hier, in de droomval, zo gelukkig nieuwe

Lunjo, nu zal ik je tegen niemand meer zeggen en nooit meer:

Ieder van ons lijkt in sommige opzichten op elkaar, maar jij bent uniek

Je leest me, ik weet het, letter voor letter

Je houdt het stil, ik weet het, als een slimme uil, zo gelukkig nieuwe

Jij weet altijd de beste manier

Ik kan gemakkelijk de troon met jou bestijgen

Jij bent die draad, die zeldzame specerij

Wat een speciale toon geeft

Je bent een kleine tovenaar

Wat verlossing brengt

En al die spinnen op de loopband

Laat ze opschieten zonder ons

Lunjo, als ze me zoeken, ben je het ermee eens dat ik al heel lang dood ben

Doe de jaloezieën omlaag en draai de klok op woensdag, donderdag

En buiten, vorst en mist en winter

En het is donker buiten, maar hier is alles in orde, sinds ik jou heb

Jij kent altijd de mooiste woorden

Je bent nog stiller dan iedereen

Je lacht, dat geneest alles

Je maakt een vers van vloeken