Lađarska Serenata - Đorđe Balašević

Da od silnih briga Bog posustane

Pa me zamoli da ga odmenim

Ne bi bilo lepo da mu, dok ne ustane

Svet na bolje promenim

Ipak, kad već držim žezlo čudesno

Zavar’o bih trag gromom plamenim

A dotle bih reku skren’o malko udesno

Starim drumom kamenim

Pa da kroz moj salaš lađe prolaze

I od đerma još stanu trubiti

Da ti bar s' basamka gledam obraze

Kad ih ne smem ljubiti

Pa da me u službu sam car pri’vati

Teget mundir knap, dugmad — dukati

Da se, kad medaljon kreneš pokazivati

Nemaš čime brukati

Pa da i tvoj baba podavije rep

I da drugi list počne listati:

'Jel'te, gospon-matroz, možel' ovaj šlep

Pod vaš oraj pristati?'

Malen je sobičak srce bekrije

Jednu jedinu može primiti

Al' bez brige, sve da santa nebo prekrije

Imaš di prezimiti

Sad utuli fenjer, sakrij šibicu

Mesečev ću prah tek da istrunim

Da u mraku lovim zlatnu ribicu

Da joj želju ispunim

Moge God grote zorgen opgeven

Dus hij vroeg me om het te annuleren

Het zou niet leuk voor hem zijn totdat hij opstond

Ik verander de wereld ten goede

Toch, als ik de scepter al op wonderbaarlijke wijze vasthoud

Ik zou een spoor van bliksem maken

Tot die tijd zou ik de rivier een beetje naar rechts draaien

De oude stenen weg

Zodat boten door mijn boerderij gaan

En de trompetten beginnen nog steeds te klinken

Kon ik maar naar je wangen kijken

Als ik niet van ze kan houden

Zodat de keizer zelf mij in dienst kan nemen

Teget mundir knap, dugmad - dukati

Ja, als je begint te pronken met het medaillon

Je hebt niets te schande

Zodat je oma ook in haar staart wurgt

En om het tweede blad te laten bladeren:

'Ja, meneer de matroos, dat kan met deze schuit.'

Onder je ploeg landen?'

De kleine kamer is het hart van de bekrija

Hij kan er maar één ontvangen

Maar maak je geen zorgen, laat de kerstman de lucht bedekken

Je hebt een plek om te overwinteren

Zet nu de lantaarn neer, verberg de lucifer

Ik zal gewoon het stof van de maan laten rotten

Een goudvis vangen in het donker

Om haar wens te vervullen