Drvena pesma - Đorđe Balašević

Snio sam nocas, nikad prezaljenu stvar,

mog drvenog konjica;

kanap i zvuk tockica, vrbice zvon.

«Za mnom, verni Sanco moj,

u pohodu na Nespokoj.»

Snio sam jos i svoju prvu tamburu,

kako k’o nocna dama,

iz juznog Amsterdama.

Iz izloga mene klinca zavodi,

na smrtne grehe navodi.

'Di je to drvo raslo,

od kog je tesana?

Da l' se pod njime

neko, nekada ljubio?

Otkud u njemu izvor,

svih mojih pesama?

Da l' je to znao

onaj ko ga je dubio?

'Di je to drvo raslo,

vrh kojih bregova?

Da l' nas je ista,

kisa mladjane zalila?

Ko mu je grane kres’o,

mati ga njegova?

Cija je ruka lisca,

s jeseni palila?

Da znam.

Snio sam onda krevet, sav u cipkama;

obesnu igru vatre, sklopljene salukatre.

Na uzglavlju ruza u intarziji,

pod kojom smo se mazili.

Snio sam sanduk, crni, srebrom okovan,

novembar, izmaglica i kvartet dragih lica.

Maleni cun nasred luke pokisle,

da me u vecnost otisne.

'Di je to drvo raslo,

spram kojih vetrova?

Da l' je pod njime,

neko za nekim zalio?

Sto ga je grom obis’o,

mati ga Petrova?

Ko je u sake pljun’o,

pa ga strovalio?

Jedina moja mila, sto si me budila;

bio sam tako blizu, nalicja vremena.

Taji se jedno drvo u mojim grudima;

gde li ce nesto nici iz toga semena…

Da znam.

Ik heb vannacht gedroomd, iets dat nog nooit eerder is gezien,

mijn houten cavalerie;

touw en het geluid van stippen, wilgenbellen.

"Volg mij, mijn trouwe Sanco,

op de mars op Nespokoj."

Ik droomde ook van mijn eerste tamboerijn,

als een nachtdame,

uit Amsterdam Zuid.

Vanuit het raam werd ik verleid door een kind,

beschuldigingen van doodzonden.

'Waar groeide die boom,

van wie is tesana?

Is het onder hem?

iemand, ooit geliefd?

Waar komt de bron vandaan,

al mijn liedjes?

Wist hij dat?

degene die hem sloeg?

'Waar groeide die boom,

de top van welke heuvels?

Zijn wij hetzelfde,

regen de jongeren water gegeven?

Wie gaf hem de takken,

zijn moeder?

Wiens hand is het blad,

verlicht in de herfst?

Weten.

Ik droomde toen van een bed, helemaal van kant;

een hangend vuurspel, gevouwen salukatra's.

Aan het hoofd van een roos in marqueterie,

waaronder we hebben geknuffeld.

Ik droomde van een kist, zwart, met zilveren ketting,

November, Mist en Quartet of Dear Faces.

Een kleine cun in het midden van een zure port,

om mij in de eeuwigheid in te prenten.

'Waar groeide die boom,

tegen welke wind?

Is het onder hem,

iemand geklaagd over iemand?

Toen de bliksem hem trof,

Petrova's moeder?

Wie spuugde in sake,

dus strovalio hem?

Mijn enige schat, dat je me wakker maakte;

Ik was zo dichtbij, de tijd terug.

Er is een boom verborgen in mijn borst;

waar zal iets uit dat zaad komen...

Weten.