Stalingrad - Nightingale

The memories remain from when I was alive

All I used to be is buried in the snow

I lie there all alone faraway from home

I Fought until the end, with nothing to defend

We were told that we were heroes

Not to be defeated

I found it out the hard way, they all lied

And I can see the few remaining dying all around me

None of them will go to heaven

Let me take you back to where it all began

Remind you of the pain we gathered here today

I was young, the road before me

Wide and never-ending

Heading for a life of you and me

The days of joy, the tears of laughter

Echoes here forever

The time had come to prove I was a man

One of a million marching into a certain grave

I made the war my enemy, no glory to the brave

If only I could find, a way to ease my mind

Leave all this pain behind

Why I am here.

Tell me why

This world I knew was out of reach

Reality was under siege

The innocent was torn apart

In this hell out there we’re dying one by one

Faraway from the battlefield

By the choices made our fate was sealed

The visions of this mind insane

Is to blame for this massacre in vein

Never to retreat

Never say surrender

The winter and the cold

The invincible defender

They had the nation and Mother

Nature on their side

I was told I’d be a hero

I would be rewarded

But I don’t see the stone upon my grave

Now I am just a lonely spirit

Trapped inside a nightmare

The souls of all I killed won’t let me go

De herinneringen blijven van toen ik nog leefde

Alles wat ik was, is begraven in de sneeuw

Ik lig daar helemaal alleen, ver van huis

Ik heb tot het einde gevochten, met niets te verdedigen

We kregen te horen dat we helden waren

Niet te verslaan

Ik heb het op de harde manier ontdekt, ze hebben allemaal gelogen

En ik zie de weinige die nog over zijn om me heen sterven

Geen van hen zal naar de hemel gaan

Laat me je terugbrengen naar waar het allemaal begon

Herinner je aan de pijn die we hier vandaag hebben opgelopen

Ik was jong, de weg voor mij

Breed en oneindig

Op weg naar een leven van jou en mij

De dagen van vreugde, de tranen van het lachen

Echo's hier voor altijd

De tijd was gekomen om te bewijzen dat ik een man was

Een van de miljoenen marcheert een bepaald graf binnen

Ik heb de oorlog mijn vijand gemaakt, geen eer aan de dapperen

Als ik maar een manier kon vinden om mijn geest gerust te stellen

Laat al deze pijn achter

Waarom ik hier ben.

Vertel me waarom

Deze wereld waarvan ik wist dat hij onbereikbaar was

De realiteit werd belegerd

De onschuldige werd verscheurd

In deze hel daar gaan we een voor een dood

Ver weg van het slagveld

Door de gemaakte keuzes was ons lot bezegeld

De visioenen van deze waanzinnige geest

Is de schuld van dit bloedbad in ader?

Nooit meer terugtrekken

Zeg nooit overgave

De winter en de kou

De onoverwinnelijke verdediger

Ze hadden de natie en moeder

De natuur aan hun kant

Ik kreeg te horen dat ik een held zou zijn

Ik zou worden beloond

Maar ik zie de steen op mijn graf niet

Nu ben ik gewoon een eenzame geest

Gevangen in een nachtmerrie

De zielen van alles wat ik heb vermoord, laten me niet gaan