Dom-Tom - Miossec

C’est vraiment ici que je voulais finir

Sous un soleil qui n’en finit pas

Ici je deviens l’homme que j’aurais voulu devenir

Et à vrai dire je ne crois pas qu’il te plaira

Il passe son temps à réinventer ses souvenirs

Même si au fond de lui il ne t’oublie pas

Même s’il essaie jour après jour de s’endurcir

De ne plus avoir le cœur au bout des doigts

A la mémoire de nos larmes au nom de tous nos rires

Au nom de tout ce qu’on aurait pu devenir

A la mémoire de nos larmes au nom de tous nos rires

Au nom de tout ce qu’on n’a jamais su se dire

Ici on oublie tout tout même l’avenir

C’est un endroit où l’on ne se retrouve pas

C’est un bon endroit pour ceux qui aiment s’enfuir

Ici du passé on en fait un feu de bois

Où les souvenirs peuvent aller se faire cuire

Sous un soleil qui n’en finit pas

Cette année le cyclone est encore long à venir

Et toi dis-moi est-ce que tu reviendras?

A la mémoire de nos larmes au nom de tous nos rires

Au nom de tout ce qu’on aurait pu devenir

A la mémoire de nos larmes au nom de tous nos rires

Au nom de tout ce qu’on n’a jamais su se dire

Au nom des hommes qui ne pensent qu'à s’enfuir

Dit is echt waar ik wilde eindigen

Onder een eindeloze zon

Hier word ik de man die ik wilde worden

En om eerlijk te zijn denk ik niet dat je het leuk zult vinden

Hij besteedt zijn tijd aan het opnieuw uitvinden van zijn herinneringen

Zelfs als hij je diep van binnen niet vergeet

Zelfs als hij dag in dag uit probeert om harder te worden

Om het hart niet langer binnen handbereik te hebben

Ter nagedachtenis aan onze tranen in de naam van al ons gelach

In de naam van alles wat we hadden kunnen worden

Ter nagedachtenis aan onze tranen in de naam van al ons gelach

In de naam van alles wisten we nooit hoe we tegen elkaar moesten zeggen

Hier vergeten we alles, zelfs de toekomst

Het is een plek waar je elkaar niet ontmoet

Het is een goede plek voor degenen die graag weg willen

Hier van vroeger maken we er een houtvuur van

Waar herinneringen kunnen gaan om te koken

Onder een eindeloze zon

Dit jaar laat de cycloon nog lang op zich wachten

En je zegt me dat je terugkomt?

Ter nagedachtenis aan onze tranen in de naam van al ons gelach

In de naam van alles wat we hadden kunnen worden

Ter nagedachtenis aan onze tranen in de naam van al ons gelach

In de naam van alles wisten we nooit hoe we tegen elkaar moesten zeggen

In de naam van mannen die alleen maar denken aan wegrennen