Зов крови - Мельница

Твой путь

Осенний ветер

Степной орел

Расправляет крылья,

Твой путь

Тугою плетью

Заметает каждый шаг пылью

Твой путь

По костям земли,

Твой путь

По цепям воды

На упругих лапах

Звери шли,

Чуя запах беды

Зов крови

На броне драконьей

Полыхнуло солнце

Зов крови

Давно ли ты понял

Что никто не вернется

На великой охоте

Начинается день,

Пляшет солнечный знак

На струне тетивы

За спиною бесшумно

Стелется тень

В переплетенье

Из жесткой травы

Льется путь по хребтам

Одичавших гор

По сухим ковылям

Да по перьям седым

Где смерть жжет костер

Ты вдыхаешь дым

Зов крови

Ястребиное зрение

Человечьи глаза

Зов крови

Разгорелись поленья

Не вернутся назад

Зов крови

И смеется сталь

От крови пьяна

Знаешь, как тебя ждали здесь?

Не было жизни,

Была лишь война.

Легким шагом ты входишь в смерть.

Расползается, тлея, ткань бытия,

Ярость светла, словно факел, клинок.

И не нижний мир получит тебя,

А с улыбкою встретит

Воинственный бог

Зов крови

Смерти волчьим оскалом

Ты в лицо усмехнешься

Зов крови

Ты всегда знал

Что не вернешься.

Зов крови

Зов крови

Jouw pad

herfst wind

steppenarend

spreidt zijn vleugels,

Jouw pad

Met een strakke zweep

Bedekt elke stap met stof

Jouw pad

Door de botten van de aarde

Jouw pad

Door de ketens van water

Op elastische poten

De dieren waren aan het wandelen

Ruik de problemen

Roep van bloed

Op drakenpantser

De zon brandde

Roep van bloed

Hoe lang heb je het al begrepen?

dat niemand zal terugkeren

Op de grote jacht

De dag begint

Dansend zonneteken

Op een boogpees

stil achter

Er kruipt een schaduw

in weefsel

Van taai gras

Het pad stroomt over de bergkammen

wilde bergen

Op droog pluimgras

Ja, grijze veren

Waar de dood het vuur verbrandt

je inhaleert de rook

Roep van bloed

havik visie

menselijke ogen

Roep van bloed

Brandhout vloog in brand

Zal niet terugkomen?

Roep van bloed

En staal lacht

Dronken van bloed

Weet je hoe je hier werd verwacht?

Er was geen leven

Er was alleen oorlog.

Met een lichte stap betreed je de dood.

Verspreidend, smeulend, het weefsel van het zijn,

Woede is licht, als een fakkel, een mes.

En niet de lagere wereld zal je pakken,

En ontmoet met een glimlach

krijgsgod

Roep van bloed

Dood wolf grijns

Je lacht in je gezicht

Roep van bloed

Je wist het altijd al

Dat je niet meer terugkomt.

Roep van bloed

Roep van bloed