Лента в волосах - Мельница

Есть такие дороги — назад не ведут

На чужом берегу я прилив стерегу.

Паруса обманув, ветер стих навсегда,

Плоским зеркалом стала морская вода.

Обернуться бы лентой в чужих волосах.

Плыть к тебе до рассвета, не ведая страх,

Шёлком в руки родные опуститься легко.

Вспоминай моё имя, прикасайся рукой.

Я по дну бы морскому навстречу пошла,

Только в компасе старом сломалась игла.

Парус стёрся до дыр от палящих светил

Да и ветер попутный меня не взлюбил.

Ветер, брат ты мой, ветер, за что осерчал?

Хороню в себе боль и венчаю печаль.

Бурунами морскими пробежать нелегко

Вспоминай моё имя, прикасайся рукой.

Третий год я зову, только эхо в ответ,

Обманул меня ветер, запутал твой след.

Только сталь твоих глаз не забыть никогда,

А в груди ледяная морская вода.

Обернуться бы лентой в чужих волосах.

Плыть к тебе до рассвета, не ведая страх,

Шёлком в руки родные опуститься легко.

Вспоминай моё имя...

Ветер, брат ты мой, ветер, за что осерчал?

Хороню в себе боль и венчаю печаль,

Бурунами морскими пробежать нелегко.

Вспоминай моё имя, прикасайся рукой.

Вспоминай моё имя, прикасайся рукой.

Er zijn wegen die niet terug leiden

Op een vreemde kust kijk ik naar het getij.

Nadat hij de zeilen had bedrogen, ging de wind voor altijd liggen,

Zeewater werd een platte spiegel.

Om te veranderen in een lint in het haar van iemand anders.

Om voor zonsopgang naar je toe te zeilen, zonder angst te kennen,

Het is gemakkelijk om met zijde in de handen van familieleden te vallen.

Onthoud mijn naam, raak je hand aan.

Ik zou langs de zeebodem naar de zee gaan,

Alleen bij het oude kompas brak de naald.

Het zeil was tot in de gaten afgesleten door brandende armaturen

En de frisse wind hield niet van mij.

Wind, mijn broer, wind, waarom ben je boos?

Ik begraaf pijn in mezelf en kroon verdriet.

Het is niet gemakkelijk om door zeebrekers te rennen

Onthoud mijn naam, raak je hand aan.

Het derde jaar dat ik bel, alleen een echo als antwoord,

De wind bedroog me, verwarde je spoor.

Alleen het staal van je ogen zal nooit worden vergeten,

En in de borst ijskoud zeewater.

Om te veranderen in een lint in het haar van iemand anders.

Om voor zonsopgang naar je toe te zeilen, zonder angst te kennen,

Het is gemakkelijk om met zijde in de handen van familieleden te vallen.

Onthoud mijn naam...

Wind, mijn broer, wind, waarom ben je boos?

Ik begraaf pijn in mezelf en kroon verdriet,

Het is niet gemakkelijk om door zeebrekers te rennen.

Onthoud mijn naam, raak je hand aan.

Onthoud mijn naam, raak je hand aan.