Баллада о борьбе - Мельница

Средь оплывших свечей и вечерних молитв,

Средь военных трофеев и мирных костров,

Жили книжные дети, не знавшие битв,

Изнывая от мелких своих катастроф.

Детям вечно досаден их возраст и быт;

И дрались мы до ссадин, до смертных обид,

Но одежды латали нам матери в срок -

Мы же книги глотали, пьянея от строк.

Липли волосы нам на вспотевшие лбы,

И сосало под ложечкой сладко от фраз.

И кружил наши головы запах борьбы,

Со страниц пожелтевших слетая на нас.

И пытались постичь мы, не знавшие войн,

За воинственный клич принимавшие вой,

Тайну слова, приказ, назначение границ,

Смысл атаки и лязг боевых колесниц.

А в кипящих котлах прежних войн и смут

Столько пищи для маленьких наших мозгов.

Мы на роли предателей, трусов, иуд

В детских играх своих назначали врагов.

И злодея слезам не давали остыть,

И прекраснейших дам обещали любить.

И друзей успокоив и ближних любя,

Мы на роли героев вводили себя.

Только в грёзы нельзя насовсем убежать,

Краткий век у забав, столько боли вокруг.

Попытайся ладони у мёртвых разжать

И оружие принять из натруженных рук.

Испытай, завладев ещё теплым мечом,

И доспехи надев, что почём, что почём?!

Разберись, кто ты - трус иль избранник судьбы,

И попробуй на вкус настоящей борьбы.

И когда рядом рухнет израненный друг;

И над первой потерей ты взвоешь, скорбя;

И когда ты без кожи останешься вдруг,

Оттого, что убили его, не тебя -

Ты поймёшь, что узнал, отличил, отыскал,

По оскалу забрал - это смерти оскал.

Ложь и зло - погляди, как их лица грубы,

И всегда позади вороньё и гробы.

Если мяса с ножа ты не ел ни куска,

Если руки сложа, наблюдал свысока,

И в борьбу не вступил с подлецом, с палачом,

Значит, в жизни ты был ни при чём, ни при чём.

Если путь прорубая отцовским мечом,

Ты соленые слёзы на ус намотал,

Если в жарком бою испытал, что почём,

Значит, нужные книги ты в детстве читал.

Tussen de gezwollen kaarsen en avondgebeden,

Tussen oorlogstrofeeën en vreedzame vreugdevuren,

Leefde boekkinderen die de veldslagen niet kenden,

Uitgeput van hun kleine rampen.

Kinderen ergeren zich altijd aan hun leeftijd en manier van leven;

En we vochten tot blauwe plekken, tot dodelijke beledigingen,

Maar onze moeders lapten onze kleren op tijd op -

We slikten boeken door, dronken van de rijen.

Haar plakte aan onze bezwete voorhoofden,

En zoog zoet van de zinnen in de lepel.

En de geur van strijd omcirkelde onze hoofden,

Van de vergeelde pagina's die naar ons toe vliegen.

En we probeerden te begrijpen, wie geen oorlogen kende,

Voor een strijdkreet, het nemen van een gehuil,

Het geheim van het woord, de volgorde, het aanwijzen van grenzen,

De betekenis van de aanval en het gekletter van strijdwagens.

En in de kokende ketels van vroegere oorlogen en problemen

Zoveel voedsel voor onze kleine hersenen.

We spelen de rol van verraders, lafaards, Judas

In kinderspellen stelden ze hun vijanden aan.

En de tranen van de schurk mochten niet afkoelen,

En ze beloofden van de mooiste dames te houden.

En kalmerende vrienden en liefhebbende buren,

We maakten kennis met de rol van helden.

Alleen in dromen kun je niet voorgoed wegrennen,

Een korte leeftijd van plezier, zoveel pijn in de buurt.

Probeer de handpalmen van de doden te openen

En neem wapens uit hardwerkende handen.

Probeer het, neem bezit van het nog warme zwaard,

En harnas aantrekken, wat hoeveel, wat hoeveel?!

Ontdek wie je bent - een lafaard of een uitverkorene van het lot,

En proef het echte gevecht.

En wanneer een gewonde vriend in de buurt instort;

En over het eerste verlies zul je huilen, rouwend;

En als je plotseling zonder huid zit,

Omdat zij hem hebben vermoord, niet jij...

Je zult begrijpen dat je hebt geleerd, onderscheiden, gevonden,

Hij vatte het bij de grijns - dit is de grijns van de dood.

Leugens en kwaad - zie hoe hun gezichten onbeleefd zijn,

En altijd achter kraaien en doodskisten.

Als je geen enkel stuk vlees van een mes hebt gegeten,

Als de handen gevouwen, van bovenaf bekeken,

En hij ging niet in gevecht met een schurk, met een beul,

Dus in het leven had je nergens mee te maken.

Als het pad wordt doorgesneden door het zwaard van de vader,

Je wond zoute tranen op je snor,

Als ik in een hete strijd heb ervaren wat hoeveel,

Je leest dus als kind de nodige boeken.