Прощай - Мельница

Прощай, и если навсегда, то навсегда прощай,

Когда б за край — иди, прощай и помни обо мне!

Как близко край — а там туман,

Январь хохочет, вечно пьян,

Я заключен, как истукан, в кольце его огней

Забудь о том, о чем не знал, забудь мои слова,

Не мной не сказаны слова, и ты о них забудь,

А там за краем рыщет тьма, как никогда, близка зима,

И тень твоя, мою обняв, уходит снова в путь

За краем вечности, беспечности, конечности пурги —

Когда не с нами были сны, когда мы не смыкали глаз;

Мы не проснемся, не вернемся ни друг к другу, ни к другим

С обратной стороны зеркального стекла

Когда средь угольев утра ты станешь мне чужой,

Когда я стану и тебе чужим, моя душа:

Держись за воздух ледяной, за воздух острый и стальной,

Он между нами стал стеной, осталось лишь дышать

За краем вечности, беспечности, конечности пурги —

Когда не с нами были сны, когда мы не смыкали глаз;

Мы не проснемся, не вернемся ни друг к другу, ни к другим

С обратной стороны зеркального стекла

За краем ясных, и ненастных, и напрасных зимних дней,

Когда без звука рвется синь, когда и ночь без сна бела,

Мы не вернемся ни друг к другу, ни к себе

С обратной стороны зеркального стекла

Vaarwel, en als het voor altijd is, dan voor altijd tot ziens,

Wanneer over de rand - ga, tot ziens en onthoud mij!

Hoe dichtbij is de rand - en er is mist,

Januari lacht, altijd dronken,

Ik ben opgesloten, als een afgod, in de ring van zijn lichten

Vergeet wat je niet wist, vergeet mijn woorden

Ik zei geen woorden, en jij vergeet ze,

En daar, voorbij de rand, sluipt duisternis als nooit tevoren, de winter is nabij,

En jouw schaduw, die de mijne omhelst, vertrekt weer op de weg

Voorbij de rand van de eeuwigheid, onzorgvuldigheid, het uiteinde van een sneeuwstorm -

Toen dromen niet bij ons waren, toen we onze ogen niet sloten;

We zullen niet wakker worden, we zullen niet terugkeren naar elkaar of naar anderen

Op de achterkant van spiegelglas

Wanneer je midden in de kolen van de ochtend een vreemde voor mij wordt,

Wanneer ik ook een vreemde voor jou word, mijn ziel:

Houd vast aan de ijzige lucht, aan de scherpe en stalen lucht,

Hij werd een muur tussen ons, het blijft alleen om te ademen

Voorbij de rand van de eeuwigheid, onzorgvuldigheid, het uiteinde van een sneeuwstorm -

Toen dromen niet bij ons waren, toen we onze ogen niet sloten;

We zullen niet wakker worden, we zullen niet terugkeren naar elkaar of naar anderen

Op de achterkant van spiegelglas

Voorbij de rand van heldere, regenachtige en ijdele winterdagen,

Als het blauw breekt zonder geluid, als de nacht zonder slaap wit is,

We zullen niet terugkeren naar elkaar of naar onszelf

Op de achterkant van spiegelglas