Дороги - Мельница

Там, за третьим перекрестком, и оттуда строго к югу,

Всадник с золотою саблей в травы густо сеет звезды.

Слышишь?

Гроздьями роняет небо из прорех зерно стальное,

Горные лихие тропы покрывая пеленою.

Припев:

Дороги сплелись в тугой клубок влюбленных змей,

И от дыхания вулканов в туманах немеет крыло…

Лукавый, смирись!

Мы все равно тебя сильней,

И у огней небесных стран сегодня будет тепло.

Там, у третьего причала, сизый парус, парус белый,

Делят небо от начала до рассвета рваной раной,

Слышишь?

Море омывает шрамы, посыпает крупной солью

Струпья цвета бычьей крови, словно память древней боли.

Припев:

Дороги сплелись в тугой клубок влюбленных змей,

И от дыхания вулканов в туманах немеет крыло…

Лукавый, смирись!

Мы все равно тебя сильней,

И у огней небесных стран сегодня будет тепло.

Там у третьего порога, за широкою ступенью,

Верно шелковые камни, бьется надвое дорога,

Слышишь?

Правый путь ведет на пристань,

Путь окружный — в горы, к югу, но на свете нет дороги,

Чтобы нас вела друг к другу!

Припев:

Дороги сплелись в тугой клубок влюбленных змей,

И от дыхания вулканов в туманах немеет крыло…

Лукавый, смирись!

Мы все равно тебя сильней,

И у огней небесных стран сегодня будет тепло.

Дороги сплелись в тугой клубок влюбленных змей,

И от дыхания вулканов в туманах немеет крыло…

Лукавый, смирись!

Мы все равно тебя сильней,

И у огней небесных стран сегодня будет тепло.

Daar, voorbij de derde kruising, en vanaf daar strikt naar het zuiden,

Een ruiter met een gouden sabel zaait sterren in het gras.

Hoor je?

Clusters laten de lucht vallen uit de gaten staalkorrel,

Berg onstuimige paden bedekken met een sluier.

Refrein:

De wegen verstrengeld in een strakke bal van verliefde slangen,

En door de adem van vulkanen in de mist wordt de vleugel gevoelloos...

Boze, kalmeer!

We zijn nog steeds sterker dan jij

En de lichten van hemelse landen zullen vandaag warm zijn.

Daar, bij de derde pier, een grijs zeil, een wit zeil,

Verdeel de hemel van het begin tot het ochtendgloren met een verscheurde wond,

Hoor je?

De zee wast littekens, besprenkelt grof zout

Schurft de kleur van stierenbloed, als een herinnering aan oude pijn.

Refrein:

De wegen verstrengeld in een strakke bal van verliefde slangen,

En door de adem van vulkanen in de mist wordt de vleugel gevoelloos...

Boze, kalmeer!

We zijn nog steeds sterker dan jij

En de lichten van hemelse landen zullen vandaag warm zijn.

Daar op de derde drempel, achter de brede trede,

Echte zijden stenen, de weg breekt in tweeën,

Hoor je?

Het juiste pad leidt naar de pier,

Het omslachtige pad is naar de bergen, naar het zuiden, maar er is geen weg in de wereld,

Om ons naar elkaar te leiden!

Refrein:

De wegen verstrengeld in een strakke bal van verliefde slangen,

En door de adem van vulkanen in de mist wordt de vleugel gevoelloos...

Boze, kalmeer!

We zijn nog steeds sterker dan jij

En de lichten van hemelse landen zullen vandaag warm zijn.

De wegen verstrengeld in een strakke bal van verliefde slangen,

En door de adem van vulkanen in de mist wordt de vleugel gevoelloos...

Boze, kalmeer!

We zijn nog steeds sterker dan jij

En de lichten van hemelse landen zullen vandaag warm zijn.