Ночная кобыла - Мельница

Он шел ночною порой, ночною

За темной рекою, за быстрой водою.

Не знал укора, не знал покоя,

За желтой луною, за ней, вороною.

Пришел желанный, ушел постылый,

Чужая рана его томила,

Чужая слава его манила

Туда, где ходила ночная кобыла.

Честного не жди слова,

Я тебя предам снова.

Не ходи, не гляди, не жди

Я не твоя отныне.

Верить мне - мало толку,

Не грусти дорогой долгой,

Не смотри назад с тоскою,

Не зови меня с собою.

Срезал дорогой высокий стебель,

Смотрел себе под ноги и видел небо,

Холмы кострами объял золотыми

И, глядя в пламя, шептал ее имя.

Искал кобылу, нашел кобылу,

Как ночь сулила, весна молила.

Пружинил силы сквозь мрак ревнивый,

Связал кобылу ее же гривой.

Честного не жди слова,

Я тебя предам снова.

Не ходи, не гляди, не жди,

Я не твоя отныне.

Верить мне - мало толку,

Не грусти дорогой долгой,

Не смотри назад с тоскою,

Не зови меня с собою.

Весна хмельная, весна дурная,

Зачем ты вела до последнего края?

Уделом смелых зачем пленила,

Что ты наделала, что натворила!

Над жребием сильных, над древней страстью

Нет - нет - нет - он был не властен.

Река забыла, луна простила

Кого сгубила ночная кобыла.

Он шел ночною порой, ночною,

За желтой луною, за ней, вороною,

Река забыла, весна простила

Кого сгубила ночная кобыла.

Hij liep 's nachts,' s nachts

Achter de donkere rivier, achter het snelle water.

Ik kende geen verwijt, ik kende geen vrede,

Achter de gele maan, achter haar de kraai.

Het begeerde kwam, het hatelijke ging weg,

De wond van iemand anders kwelde hem,

Buitenaardse glorie wenkte hem

Waar de nachtmerrie vroeger ging.

Wacht eerlijk gezegd niet op het woord

Ik zal je weer verraden.

Ga niet, kijk niet, wacht niet

Ik ben niet langer van jou.

Mij ​​te geloven heeft weinig zin,

Wees niet verdrietig, liefje lang,

Kijk niet verdrietig terug

Bel me niet met jou.

Snijd een dure hoge stengel af,

Ik keek naar mijn voeten en zag de lucht

De heuvels waren bedekt met gouden vreugdevuren

En terwijl hij in de vlammen keek, fluisterde hij haar naam.

Op zoek naar een merrie, vond een merrie

Zoals de nacht beloofde, smeekte de lente.

Kracht ontsprongen door de jaloerse duisternis,

Hij bond de merrie vast met haar eigen manen.

Wacht eerlijk gezegd niet op het woord

Ik zal je weer verraden.

Ga niet, kijk niet, wacht niet

Ik ben niet langer van jou.

Mij ​​te geloven heeft weinig zin,

Wees niet verdrietig, liefje lang,

Kijk niet verdrietig terug

Bel me niet met jou.

De lente is bedwelmd, de lente is slecht,

Waarom leidde je naar de laatste rand?

Het lot van de dappere waarom geboeid,

Wat heb je gedaan, wat heb je gedaan!

Over het lot van de sterken, over de oude passie

Nee - nee - nee - hij had geen macht.

De rivier vergat, de maan vergaf

Die werd gedood door de nachtmerrie.

Hij liep 's nachts, 's nachts,

Achter de gele maan, achter haar, de kraai,

De rivier vergat, de lente vergaf

Die werd gedood door de nachtmerrie.