Королевна - Мельница

Я пел о богах и пел о героях,

О звоне клинков и кровавых битвах;

Покуда сокол мой был со мною,

Мне клекот его заменял молитвы.

Но вот уже год, как он улетел —

Его унесла колдовская метель,

Милого друга похитила вьюга,

Пришедшая из далеких земель.

И сам не свой я с этих пор,

И плачут, плачут в небе чайки;

В тумане различит мой взор

Лишь очи цвета горечавки.

Ах, видеть бы мне глазами сокола,

И в воздух бы мне на крыльях сокола,

В той чужой соколиной стране,

Да не во сне, а где-то около.

Стань моей душою, птица,

Дай на время ветер в крылья,

Каждую ночь полет мне снится —

Холодные фьорды, миля за милей.

Шелком — твои рукава, королевна,

Белым вереском — вышиты горы,

Знаю, что там никогда я не был,

А если и был, то себе на горе.

Мне бы вспомнить, что случилось

Не с тобой и не со мною,

Я мечусь, как палый лист,

И нет моей душе покоя.

Ты платишь за песню полной луною,

Как иные платят звонкой монетой.

В дальней стране, укрытой зимою, ты краше весны.

Ты краше весны, ты краше весны и пьянее лета.

Просыпайся, королевна,

Надевай-ка оперенье,

Полетим с тобой в ненастье —

Тонок лед твоих запястий.

Шелком — твои рукава, королевна,

Ясным золотом — вышиты перья

Я смеюсь и взмываю в небо,

Я и сам в себя не верю.

Подойди ко мне поближе,

Дай коснуться оперенья,

Каждую ночь я горы вижу,

Каждое утро теряю зренье.

Шелком — твои рукава, королевна,

Ясным месяцем — вышито небо,

Унеси и меня, ветер северный,

В те края, где боль и небыль.

Как больно знать, что все случилось

Не с тобой и не со мною,

Время не остановилось,

Чтоб взглянуть в окно резное.

О тебе, моя радость, я мечтал ночами,

Но ты печали плащом одета,

Я, конечно, еще спою на прощанье,

Но покину твой дом,

Но покину твой дом, но покину твой дом

Я с лучом рассвета.

Где-то бродят твои сны, королевна,

Далеко ли до весны травам древним.

Только повторять осталось —

Пара слов, какая малость:

«Просыпайся, королевна,

Надевай-ка оперенье.

Мне ль не знать, что все случилось

Не с тобой и не со мною.

Больно ранит твоя милость,

Как стрела над тетивою.

Ты пла-атишь — за песню луною,

Как иные платят монетой,

Я отдал бы все, чтобы быть с тобою,

Но, может, тебя...

Но, может, тебя, но, может, тебя

И на свете нету

Королевна».

Ik zong over goden en zong over helden

Over het geluid van messen en bloedige veldslagen;

Zolang mijn valk bij mij was,

Voor mij werd zijn geschreeuw vervangen door gebeden.

Maar het is een jaar geleden dat hij wegvloog...

Hij werd meegesleurd door een heksenstorm,

Een goede vriend werd ontvoerd door een sneeuwstorm,

Afkomstig uit verre landen.

En sindsdien ben ik mezelf niet meer,

En de meeuwen huilen, huilen in de lucht;

In de mist zullen mijn ogen onderscheiden

Alleen ogen in de kleur van gentiaan.

Ah, ik wou dat ik door de ogen van een valk kon kijken,

En in de lucht zou ik op de vleugels van een valk zijn,

In dat vreemde valkerijland,

Ja, niet in een droom, maar ergens in de buurt.

Wees mijn ziel vogel

Geef de wind een tijdje in de vleugels,

Elke nacht droom ik van vliegen

Koude fjorden, mijl na mijl.

Zijde - je mouwen, prinses,

Bergen zijn geborduurd met witte heide,

Ik weet dat ik er nog nooit ben geweest

En als hij dat was, dan voor zichzelf op de berg.

Ik wil graag onthouden wat er is gebeurd

Niet met jou en niet met mij

Ik gooi rond als een dood blad

En er is geen rust voor mijn ziel.

Je betaalt voor het lied met de volle maan

Hoe anderen in harde valuta betalen.

In een ver land beschut in de winter, ben je mooier dan de lente.

Je bent mooier dan de lente, je bent mooier dan de lente en dronkener dan de zomer.

Wakker worden koningin

Trek je verenkleed aan

Laten we met je vliegen bij slecht weer -

Het ijs van je polsen is dun.

Zijde - je mouwen, prinses,

Helder goud - geborduurde veren

Ik lach en ga de lucht in

Ik geloof ook niet in mezelf.

Kom dichterbij me

Laat me het verenkleed aanraken

Elke nacht zie ik bergen

Ik verlies elke ochtend mijn zicht.

Zijde - je mouwen, prinses,

Een heldere maand - de lucht is geborduurd,

Neem me mee, noordenwind,

In die streken waar pijn en fictie zijn.

Wat doet het pijn om te weten dat alles is gebeurd

Niet met jou en niet met mij

De tijd staat niet stil

Om uit het gebeeldhouwde raam te kijken.

Over jou, mijn vreugde, ik droomde 's nachts,

Maar je bent gekleed in een mantel van verdriet,

Natuurlijk, ik zing vaarwel,

Maar ik zal je huis verlaten

Maar ik zal je huis verlaten, maar ik zal je huis verlaten

Ik ben met een straal van de dageraad.

Ergens dwalen je dromen, prinses,

Hoe ver zijn de oude kruiden van de lente?

Het blijft alleen om te herhalen -

Een paar woorden, wat een beetje:

"Word wakker prinses

Trek je verenkleed aan.

Ik weet niet wat er is gebeurd

Niet met jou en niet met mij.

Uw genade doet pijn

Als een pijl over een touwtje.

Je huilt - voor het lied van de maan,

Hoe anderen betalen met een munt,

Ik zou alles geven om bij je te zijn

Maar misschien ben jij...

Maar misschien jij, maar misschien jij

En in de wereld is er geen

Koningin."