Змей - Мельница

Ах, иначе в былые года

Колдовала земля с небесами,

Дива дивные зрелись тогда,

Чуда чудные деялись сами.

Позабыв Золотую Орду,

Пестрый грохот равнины китайской,

Змей крылатый в пустынном саду

Часто прятался полночью майской.

Только девушки видеть луну

Выходили походкою статной,

Он подхватывал быстро одну,

И взмывал, и стремился обратно.

Как сверкал, как слепил и горел

Медный панцирь под хищной луною,

Как серебряным звоном летел

Мерный клекот над Русью лесною:

«Я красавиц таких, лебедей,

С белизною такою молочной,

Не встречал никогда и нигде,

Ни в заморской стране, ни в восточной;

Но еще ни одна не была

Во дворце моем пышном, в Лагоре —

Умирают в пути, и тела

Я бросаю в Каспийское море.

Спать на дне, средь чудовищ морских,

Почему им, безумным, дороже,

Чем в могучих объятьях моих

На торжественном княжеском ложе?

И порой мне завидна судьба

Парня с белой пастушеской дудкой

На лугу, где девичья гурьба

Так довольна его прибауткой…»

Эти крики заслыша, Вольга

Выходил и поглядывал хмуро.

Надевал тетиву на рога

Беловежского старого тура.

Ah, anders in de afgelopen jaren

De aarde toverde met de hemel,

De geweldige diva werd toen volwassen,

Wonderlijke wonderen werkten zichzelf.

De Gouden Horde vergeten,

Het bonte gebrul van de Chinese vlakte,

Gevleugelde slang in de woestijntuin

In mei verstopte hij zich vaak om middernacht.

Alleen meisjes zien de maan

Met een statige gang gingen ze naar buiten,

Hij pakte er snel een,

En zweefde, en streed terug.

Hoe het schitterde, hoe het verblindde en brandde

Koperen schelp onder de roofzuchtige maan,

Hoe het vloog met een zilveren ring

Dimensionale schreeuw over bos Rusland:

"Ik ben zulke schoonheden, zwanen,

Met zo'n melkachtige witheid,

Nooit ergens ontmoet

Noch in een land overzee, noch in een oostelijk land;

Maar er is er niet één geweest

In mijn prachtige paleis, in Lagor -

Ze sterven onderweg, en de lichamen

Ik gooi in de Kaspische Zee.

Slaap op de bodem, tussen de monsters van de zee,

Waarom is het duurder voor hen, gek,

Dan in mijn machtige armen

Op het plechtige prinselijke bed?

En soms ben ik jaloers op het lot

Een man met een witte herderspijp

In de wei, waar het meisje menigte

Zo blij met zijn grap... "

Het horen van deze kreten, Volga

Hij ging naar buiten en keek somber.

Een touwtje aan de hoorns leggen

Belovezhsky oude tour.