Ворон - Мельница

Над скалистыми хребтами, где бывает снег в июле,

Над еловыми лесами, что забраться вверх рискнули,

Над замшелым камнем, над ручьем,

Где пылает солнце горячо,

На потоках восходящих, словно горный уголь черен,

Черен, словно ночь незрячих, видел я, как кружит ворон -

В небесах из синего стекла

Надо мной чернеют два крыла.

Расскажи мне, ворон,

Расскажи, крылатый,

Как найти мне гору,

Что скрывает злато,

У какого бора,

Над какой стремниной

Я погибну скоро

Под камней лавиной.

Скоро год, как я оставил грязных городов похмелье,

И свои стопы направил в эти дикие ущелья.

Не распутать каменный клубок

Тем, кто не был долго одинок.

Я безумен?

Ну так что же!

Не безумнее, чем горы.

Поздно!

Думать здесь не гоже!

Нынче стану я, как ворон:

В небесах из синего стекла

Будет нынче дважды два крыла.

Помогите, горы,

Мне собрать все силы!

Дай перо мне, ворон,

Для моих для крыльев,

Дай мне сил подняться

Над скалистым склоном,

Дай мне оторваться

От моей погони.

Мне заменит хриплый клекот то, что раньше было словом.

Мне ответит грозный рокот всех вулканов на суровом,

Непонятном раньше для меня

Языке подземного огня.

Отражаясь совершенно в ледяных озерах боли,

Словно молния, мгновенно сердце вырвется на волю.

Кто тогда найдет мои следы

На лазурных зеркалах воды?

Не ищи - не сыщешь

Ни следа на камне!

Слушай - не расслышишь,

Что поет вода мне.

Только над горами,

Над еловым бором,

Надо льдом, снегами

Кружит черный ворон.

Over rotsachtige bergkammen waar het sneeuwt in juli

Over de sparrenbossen die ze durfden te beklimmen,

Over een bemoste steen, over een beek,

Waar de zon heet brandt

Op de stijgende stromen, als zwarte kolen,

Cheren, net als de nacht van de blinden, zag ik een raaf cirkelen -

In luchten van blauw glas

Er zijn twee zwarte vleugels boven me.

Vertel me raaf

Vertel me, gevleugelde

Hoe kan ik een berg vinden?

Wat verbergt het goud?

welk bos?

Over welke snelle

Ik zal spoedig sterven

Een lawine onder de stenen.

Spoedig een jaar geleden dat ik de kater van de vuile steden verliet,

En hij richtte zijn stappen in deze wilde kloven.

Ontrafel de stenen bal niet!

Voor wie lang niet alleen is geweest.

Ben ik gek?

Nou, wat dan!

Niet gekker dan de bergen.

Laat!

Het is niet goed om hier na te denken!

Vandaag zal ik als een raaf worden:

In luchten van blauw glas

Er zullen vandaag twee vleugels zijn.

Help bergen!

Ik moet al mijn krachten verzamelen!

Geef me een veer, raaf

Voor mijn vleugels

Geef me de kracht om op te staan

Over de rotsachtige helling

laat me weggaan

Van mijn achtervolging.

Een hese schreeuw zal in de plaats komen van wat vroeger een woord voor mij was.

Het formidabele gebrul van alle vulkanen zal me op een harde,

Voor mij onbegrijpelijk

De taal van ondergronds vuur.

Perfect weerkaatsend in ijzige meren van pijn,

Als bliksem zal het hart onmiddellijk losbreken.

Wie vindt dan mijn voetafdrukken

Op de azuurblauwe spiegels van water?

Zoek niet - je zult niet vinden

Geen spoor op de steen!

Luister - niet horen

Wat het water voor mij zingt.

Alleen over de bergen

Over het sparrenbos

IJs, sneeuw nodig

Er cirkelt een zwarte kraai.