Витраж - Мельница

Где ты был — или нет — каким ты стал?

Сколько раз сменилось море сушей?

Для тебя — и стон, и стих, и сталь,

Для тебя все это, так послушай, перестань

Приходить во тьме по собственную душу,

Тщиться заковать ее в хрусталь.

Где скользит дорога по камням,

Падая в объятия рассвета

Сквозь седловину меж ушей коня,

И ничуть не странно, что все это для меня,

Ветер дальних странствий на исходе лета —

Этот ветер тоже для меня.

Бремя свободы осилит счастливый,

Никто никогда и не мыслил о пути назад,

Все быстрее время уходит, мы по-над обрывом,

Смотрит в глаза — гроза.

Где в ночи смолящимся пером

Сбывшееся обжигает пальцы —

Там принесут из степи птицы гром,

И злые тени все уйдут во время танца над костром,

Время — словно ткань, натянутая в пяльцы,

Кто нас ныне вышьет серебром?

Waar was je - of niet - wat ben je geworden?

Hoe vaak is de zee al vervangen door land?

Voor jou - en een kreun, en een vers, en staal,

Het is allemaal voor jou, dus luister, stop

Kom in het donker voor je eigen ziel,

Streef ernaar om haar in kristal te boeien.

Waar de weg over stenen glijdt

Vallen in de armen van de dageraad

Door het zadel tussen de oren van het paard,

En het is helemaal niet vreemd dat dit allemaal voor mij is,

De wind van verre omzwervingen aan het einde van de zomer -

Deze wind is ook voor mij.

De last van vrijheid zal worden overwonnen door de gelukkige,

Niemand heeft er ooit aan gedacht om terug te gaan

De tijd raakt sneller op, we zijn over de klif,

Kijkt in de ogen - een onweersbui.

Waar in de nacht met een teerachtige pen

Vervulde brandwonden vingers -

Daar zullen vogels donder van de steppe brengen,

En de kwade schaduwen zullen allemaal vertrekken tijdens de dans boven het vuur,

Tijd is als een stof gespannen in een hoepel,

Wie gaat ons nu borduren met zilver?