Ушба - Мельница

Солнце, скажи, зачем мне свет — ушел мой милый вчера.

Молчи, бубенец резной луны в моих зеленых лугах.

Ах, позвала его вверх с собою женщина из серебра

Одним кивком головы о двух расписных рогах.

Верни мне душу мою, о душа двурогой горы!

Какая жертва мила твоей короне вершин?

Я дам быка, чьи рога изогнуты и остры,

Как серп, которым снимаешь ты жатву наших мужчин.

Горе-гора, солнце-луна, милый ушел вчера.

Будет жена из серебра, изогнута и остра.

Я все пряла, я не спала, я коротала ночь до утра,

Ты тоже пряха, горе-гора, я буду тебе сестра.

Я все пряла, я не спала за прялкой с вечера до утра;

Стригли овец небесных в тишине два лезвия ледяных.

Клочья на черном гребне скал — ты тоже пряха, гора?

Сшила бы платье ему, чтоб не мерз в объятьях твоих.

А если я не дождусь и умру до срока, гора,

Стану я ангелом тьмы да под серебристым крылом,

Льдистым изгибом пера тебе я буду сестра,

И вечно стоять смогу я за правым его плечом.

Дам я быка, золотые рога, поступь его тверда.

Что мне рука вместо крыла из голубого льда?

По вечерам в небе одна нежные ты облака ткала,

Горе-гора, солнце-луна, милый ушел вчера.

Zon, vertel me waarom ik licht nodig heb - mijn lieveling is gisteren vertrokken.

Wees stil, gebeeldhouwde maanbel in mijn groene weiden.

Oh, een vrouw van zilver belde hem met haar op

Met één hoofdknik over twee beschilderde hoorns.

Geef me mijn ziel terug, o ziel van de tweehoornige berg!

Welk offer is uw kroon der hoogten dierbaar?

Ik zal een stier geven wiens hoorns gebogen en scherp zijn,

Zoals de sikkel waarmee je de oogst van onze mannen oogst.

Wee-berg, zon-maan, lieveling is gisteren vertrokken.

Er zal een vrouw van zilver zijn, gebogen en scherp.

Ik draaide alles, ik sliep niet, ik bracht de nacht door tot de ochtend,

Jij bent ook een spinner, wee-berg, ik zal je zus zijn.

Ik spinde alles, ik sliep niet van de avond tot de ochtend aan het spinnewiel;

De hemelse schapen werden in stilte geschoren door twee ijsbladen.

Snippers op de zwarte top van rotsen - ben jij ook een spinner, berg?

Ik zou een jurk voor hem naaien, om niet te bevriezen in je armen.

En als ik niet wacht en sterf voor de deadline, berg,

Ik zal een engel van de duisternis worden en onder een zilveren vleugel,

Ik zal je zus zijn met een ijzige kromming van een pen,

En ik kan altijd achter zijn rechterschouder staan.

Ik zal een stier gouden horens geven, zijn stap is stevig.

Wat is voor mij een hand in plaats van een vleugel van blauw ijs?

's Avonds in de lucht weefde jij alleen zachte wolken,

Wee-berg, zon-maan, lieveling is gisteren vertrokken.