Тристан - Мельница

О тебе ли рассказал до времени

Только звон оборванного стремени,

Струн живая вязь — о тебе ли, князь;

О тебе ли, мой серебряный?

Тугой металл в руках зазвучал,

Видел и знал, поверить не мог,

Она тебе лира или клинок?

Сталью ты стал, с болью ты спал,

С ее любовью спорить не стал!

В вороний стан вороных стай

Вернулся верный Тристан.

Улетал во все четыре стороны,

Пел о ней путями горными.

Мерил мили дней гривами коней,

Там, где вороной стал вороном.

Забыл свой дом за льдом и огнем,

Был возрожден ясным дождем

Из пепла, в котором сожжен;

Был сожжен...

Мой серебряный, живой металл,

Как сердце стучал;

ночами читал

Между струн, между строк:

Она — клинок, она же -

Сталь, с которой ты спал,

С клинком и лирой спорить не стал;

И в горный стан вороньих стай

Вернулся волком — Тристан.

Гордый Тристан.

Heeft hij voor die tijd over jou verteld?

Alleen het gerinkel van een gebroken stijgbeugel,

Het touwtje is een levende ligatuur - gaat het over jou, prins;

Over jou, mijn zilver?

Strak metaal in de handen klonk

Ik zag en wist, ik kon het niet geloven,

Is ze een lier of een mes voor jou?

Je werd staal, je sliep met pijn,

Ik maakte geen ruzie met haar liefde!

In het ravenkamp van ravenkudden

Trouwe Tristan is teruggekeerd.

Vloog in alle vier de richtingen,

Hij zong over haar langs de bergpaden.

Mijlen van dagen gemeten met de manen van paarden,

Waar de kraai een kraai werd.

Vergat mijn huis achter ijs en vuur

Werd nieuw leven ingeblazen door heldere regen

Van de as waarin verbrand;

Was verbrand...

Mijn zilveren, levend metaal,

Hoe het hart bonsde;

's avonds lezen

Tussen de snaren, tussen de regels:

Zij is het mes, zij is de

Het staal waarmee je sliep

Ik maakte geen ruzie met het blad en de lier;

En naar het bergkamp van kraaien

Hij keerde terug als een wolf - Tristan.

Trots Tristan.