Океан - Мельница

У ладьи моей на мачтах белы и багряны паруса,

А с бортов у носа смотрят зоркие зелёные глаза:

Видят рифы, смерчи, мели, видят сквозь туман

И чужую параллель, и наш меридиан,

И прямой попутный ветер в белых и багряных парусах.

Путеводным верным звёздам расскажу я о своей любви,

Что меня округой света по морям окраинным вели.

Мне милее та звезда, что дома бы ждала,

Из травы соленой покрывало бы ткала.

Если я вернусь домой, то расскажу ей о своей любви.

Припев:

Эй, черногривый, радушный, ревнивый,

Мы не мертвы, не живы, мы в пути.

Эй, жестокий, седой, синеокий,

Твои волны глубоки, но судно по ним летит.

Знать бы, что ответит нам безвечный, бесконечный океан,

Покрывало вод собрал волнами тонкий шнур-меридиан.

Нам служили правдой-верой Рак и Козерог,

Только службе их примерной ныне вышел срок.

Время отпустить нас из своих объятий, древний океан!

Припев:

Эй, черногривый, радушный, ревнивый,

Мы не мертвы, не живы, мы в пути.

Эй, жестокий, седой, синеокий,

Твои волны глубоки, но судно по ним летит.

Путеводным верным звёздам расскажу я о своей любви…

Mijn boot heeft witte en karmozijnrode zeilen op zijn masten,

En scherpe groene ogen kijken vanaf de zijkanten naar de neus:

Ze zien riffen, tornado's, ondiepten, ze zien door de mist

En de parallel van iemand anders, en onze meridiaan,

En een directe goede wind in witte en karmozijnrode zeilen.

Ik zal de leidende trouwe sterren vertellen over mijn liefde,

Dat ze me de wereld rond hebben geleid langs de marginale zeeën.

Ik heb liever die ster die thuis zou wachten,

Ik zou een deken weven van zout gras.

Als ik thuiskom, zal ik haar over mijn liefde vertellen.

Refrein:

Hé, zwarte manen, gastvrij, jaloers,

We zijn niet dood, we leven niet, we zijn onderweg.

Hé, wrede, grijze haren, blauwe ogen,

Je golven zijn diep, maar het schip vliegt erop.

Om te weten wat de eeuwige, eindeloze oceaan ons zal antwoorden,

De sluier van water verzamelde zich in golven een dunne koord-meridiaan.

We werden bediend door het waarheidsgeloof Kreeft en Steenbok,

Alleen hun voorbeeldige service is nu verlopen.

Tijd om ons uit je omhelzing te verlossen, oude oceaan!

Refrein:

Hé, zwarte manen, gastvrij, jaloers,

We zijn niet dood, we leven niet, we zijn onderweg.

Hé, wrede, grijze haren, blauwe ogen,

Je golven zijn diep, maar het schip vliegt erop.

Ik zal de leidende trouwe sterren vertellen over mijn liefde...