Никогда - Мельница

Я обещаю вернуться — никогда, никогда.

Когда короткая осень горит небесным бледным огнем,

Когда от холода жмутся друг к другу в ночи поезда,

И коль случится проснуться, мы никогда не уснем.

Так дай мне воздух — и я стану тебе крылом.

Я дам тебе бурю и, может быть, даже грозу.

Твое время течет за мной, как расплавленное стекло,

Мои сны о тебе далеко остались внизу.

Внизу проснутся метели, чей воздух легок и дик,

И зазвенят свиристели, как ледяная вода,

За тем, что мы не допели, мой милый, что не узнаешь из книг,

Я обещаю вернуться в наше личное никогда.

Не осенняя дремота над чеканным переплетом -

То за нами сны приходят, сны выходят на охоту,

Для медведя, для разлуки есть у них тугие луки,

И гарпун для белой ночи и белого кита.

Так дай же мне воздух, и я стану тебе крылом.

Я дам тебе бурю и, может быть, даже грозу.

Твое время течет за мной, как расплавленное стекло,

Мои сны о тебе - далеко остались внизу, и

Перед тем, как очнуться, смотри - с твоего корабля

Крысой прыгает страх, почти не касаясь бортов,

И ты видишь, как мимо плывет голубая Земля

На спинах холодных гладких черных китов.

Не осенняя дремота —

Сны выходят на охоту,

Для медведя, для разлуки есть у них тугие луки,

И гарпун для белой ночи и белого кита.

Так дай же мне воздух, и я стану тебе крылом.

Я дам тебе бурю и, может быть, даже грозу.

Твое время течет со мной, как расплавленное стекло,

Мои дни без тебя — далеко остались внизу, за спиной, и

И перед тем, как очнуться, смотри — с твоего корабля

Крысой прыгает страх, почти не касаясь бортов,

И ты видишь, как мимо плывет, плывет голубая Земля

На спинах холодных гладких черных китов.

Ik beloof terug te keren - nooit, nooit.

Wanneer de korte herfst brandt met hemels bleek vuur,

Als treinen 's nachts door de kou bij elkaar kruipen,

En als het gebeurt om wakker te worden, zullen we nooit in slaap vallen.

Dus geef me lucht en ik zal je vleugel worden.

Ik zal je een storm geven en misschien zelfs een onweersbui.

Jouw tijd volgt me als gesmolten glas

Mijn dromen over jou zijn ver beneden.

Blizzards zullen beneden ontwaken, wiens lucht licht en wild is,

En de waxwings zullen rinkelen als ijswater,

Voor het feit dat we niet zongen, mijn liefste, dat je niet uit boeken leert,

Ik beloof om terug te keren naar onze persoonlijke nooit.

Geen herfstslaap over de gejaagde binding -

Dan komen dromen voor ons, dromen gaan op jacht,

Voor de beer, voor het afscheid, hebben ze strakke strikken,

En een harpoen voor de witte nacht en de witte walvis.

Dus geef me lucht en ik zal je vleugel zijn.

Ik zal je een storm geven en misschien zelfs een onweersbui.

Jouw tijd volgt me als gesmolten glas

Mijn dromen over jou zijn ver beneden, en

Kijk voordat je wakker wordt - vanaf je schip

Angst springt als een rat, bijna zonder de zijkanten aan te raken,

En je ziet de blauwe aarde voorbij drijven

Op de rug van koude gladde zwarte walvissen.

Geen herfstslaap -

Dromen gaan op jacht

Voor de beer, voor het afscheid, hebben ze strakke strikken,

En een harpoen voor de witte nacht en de witte walvis.

Dus geef me lucht en ik zal je vleugel zijn.

Ik zal je een storm geven en misschien zelfs een onweersbui.

Jouw tijd stroomt met mij mee als gesmolten glas

Mijn dagen zonder jou zijn ver beneden, achter mijn rug, en

En voordat je wakker wordt, kijk - vanaf je schip

Angst springt als een rat, bijna zonder de zijkanten aan te raken,

En je ziet hoe de blauwe aarde voorbij drijft, drijft

Op de rug van koude gladde zwarte walvissen.