Анестезия - Мельница

Затертым, запертым во льдах

Как не сойти с ума?

Искрит рогами в проводах

Железный бык зима

Дожить разлуку до утра

И двери - на засов

Но всем ветрам открыт февраль

И часовщик небесный - враль

Не знает, где забыл вчера

Три тысячи часов

И лунами багровыми

Сквозь лед кровоточат

Отрубленные головы

В мешке у палача

К востоку рвутся вороны

Средь облачных зыбей

Но солнце - князь с коронною

Терновою сверхновою

Спешит в другую сторону

К тебе, к тебе, к тебе!

Так поберегись

Пригнись

Покуда льется свет

Вертикально вниз

Но не отринь

Смотри

Пока горит огонь

У меня внутри

И не сжимай

В горсти

И даже не гадай

А вдруг не долетит

Моя живая суть

Стремительная ртуть

И счет биенья вен нам укажет путь

Когда-нибудь

Когда земля смолистая

Очнется ото сна

Вода проступит чистая

И ива серебристая

И кровь твоя искристая

И плоть твоя - весна

Так поберегись

Пригнись

Покуда льется свет

Вертикально вниз

Но не отринь

Смотри

Пока горит огонь

У меня внутри

И не сжимай

В горсти

И даже не гадай

А вдруг не долетит

Моя живая суть

Стремительная ртуть

И счет биенья вен нам укажет путь

Когда-нибудь

Когда-нибудь!

Когда-нибудь!

Versleten, opgesloten in ijs

Hoe niet gek worden?

Vonken met hoorns in de draden

ijzeren stier winter

Overleef scheiding tot de ochtend

En de deuren zijn vastgeschroefd

Maar februari staat open voor alle winden

En de hemelse horlogemaker is een leugenaar

Weet niet waar hij gisteren vergeten is

drieduizend uur

En karmozijnrode manen

Bloedend door het ijs

afgehakte hoofden

In de tas van de beul

Kraaien haasten zich naar het oosten

Tussen de wolken

Maar de zon is een prins met een kroon

Doorn supernova

Haast je naar de andere kant

Aan jou, aan jou, aan jou!

Zo kijk uit

bukken

Zolang het licht schijnt

Verticaal omlaag

Maar geef niet op

Kijken

Terwijl het vuur brandt

ik heb binnen

En niet knijpen

in een handvol

En niet eens raden

En plotseling komt het niet aan

Mijn levende essentie

snel kwik

En de telling van het kloppen van aderen zal ons de weg wijzen

ooit

Wanneer de grond teerachtig is

Wakker worden uit de slaap

Het water zal er helder uitkomen

En zilveren wilg

En je bloed fonkelt

En je vlees is lente

Zo kijk uit

bukken

Zolang het licht schijnt

Verticaal omlaag

Maar geef niet op

Kijken

Terwijl het vuur brandt

ik heb binnen

En niet knijpen

in een handvol

En niet eens raden

En plotseling komt het niet aan

Mijn levende essentie

snel kwik

En de telling van het kloppen van aderen zal ons de weg wijzen

ooit

ooit!

ooit!