Какая есть - Марина Александрова

По вечным правилам игры всё вышло бы иначе,

Лишь надо было мне забыть о гордости своей.

По вечным правилам игры, от счастья чуть не плача,

Была бы я твоей рабой… Но я не стала ей!

Слишком долго ты метался, слишком часто ты лукавил,

То корил меня сердито, то надеялся на лесть…

Но была я и останусь исключением из правил,

Но была я и останусь лишь такой, какая есть…

Еще не время замечать ни осени, ни зимы,

И не пугает тишина прохладою немой.

Мне просто хочется любить и быть неотразимой —

Надеюсь, ты меня поймешь, неотразимый мой!

Я ошибиться не боюсь — какие наши годы!

Готова в омут с головой, на всё махнув рукой.

И тороплюсь испить до дна безумие свободы…

Ведь ты же сам всегда хотел, чтоб стала я такой.

Volgens de eeuwige spelregels zou alles anders zijn gelopen,

Ik moest gewoon mijn trots vergeten.

Volgens de eeuwige spelregels, bijna huilend van geluk,

Als ik je slaaf was... Maar ik ben haar niet geworden!

Te lang rende je rond, te vaak was je sluw,

Of hij verweet me boos, dan hoopte hij op vleierij ...

Maar ik was en blijf een uitzondering op de regel,

Maar ik was en blijf zoals ik ben...

Het is nog geen tijd om herfst noch winter op te merken,

En stilte beangstigt niet met domme koelte.

Ik wil gewoon liefhebben en onweerstaanbaar zijn -

Ik hoop dat je me begrijpt, mijn onweerstaanbare!

Ik ben niet bang om een ​​fout te maken - wat onze jaren zijn!

Klaar om met je hoofd het zwembad in te gaan, overal met je hand naar te zwaaien.

En ik heb haast om de waanzin van vrijheid tot op de bodem leeg te drinken...

Je hebt tenslotte zelf altijd gewild dat ik zo zou worden.