А я ждала - Марина Александрова

1. Деревья вновь застыли,

Молчат под снежной пылью,

Умчались золотые дни.

Опять тебя спрошу я,

Слезами напишу я:

Зачем мы врозь, зачем одни

А я ждала, а я звала,

Обидных слов не помнила.

Ты не просил, ты не простил,

Меня молчанием казнил.

А я ждала, я не рвала,

Мою надежду, берегла,

Я не лгала и ты не лги

2. Как раны жгут прощанья,

Ветшают обещанья,

Ошибок ты не повтори.

Я с жизнью не играю,

Всю правду принимаю,

И ты меня побереги.

Припев тот же 3. Все сгладят снегопады,

А я себе не рада,

Воспоминанья как огни.

Пусть будет все как будет,

И нас судьба рассудит,

Тоскуем врозь, опять одни.

А я ждала, а я звала

Хотела мстить, но не могла,

Ты не просил, ты не простил,

Меня молчанием казнил,

А я ждала, я не рвала,

Мою надежду берегла,

Я не лгала и ты не лги.

1. De bomen bevroor weer,

Stil onder het sneeuwstof

Voorbij zijn de gouden dagen.

ik zal het je nog eens vragen

Ik zal in tranen schrijven:

Waarom zijn we uit elkaar, waarom alleen?

En ik wachtte, en ik belde,

Ik herinnerde me de kwetsende woorden niet.

Je hebt niet gevraagd, je hebt niet vergeven,

Doodde me met stilte.

En ik wachtte, ik scheurde niet,

Mijn hoop gered

Ik heb niet gelogen en jij liegt niet

2. Hoe wonden afscheid nemen,

Beloften vervagen

Fouten herhaal je niet.

Ik speel niet met het leven

Ik accepteer de hele waarheid

En jij zorgt voor mij.

Hetzelfde refrein 3. Iedereen zal de sneeuwval gladstrijken,

En ik ben niet blij met mezelf

Herinneringen zijn als lichten.

Laat alles zijn zoals het is

En het lot zal ons beoordelen

Verlangen uit elkaar, weer alleen.

En ik wachtte, en ik belde

Ik wilde wraak nemen, maar ik kon niet

Je hebt niet gevraagd, je hebt niet vergeven,

Doodde me met stilte

En ik wachtte, ik scheurde niet,

Mijn hoop gered

Ik heb niet gelogen en jij liegt niet.