Sous une averse - Lonepsi

Partirons-nous d’ici avant de laisser une empreinte?

Moi, si la vie est une loi, je ne partirai pas sans l’enfreindre

Tu ne m’entends même plus depuis que tu penses à la fin

On s'écoute mal et c’est pour ça qu’on s’entend bien

C’est comme une maladie, j’ai tant de mal à dire ce que je ressens pour les

miens et le temps presse

En attendant, j’espère qu’ils entendent à quel point tous mes silences

contiennent ma tendresse

Si l’on me donne le choix, je vivrais dans un pays où la nuit peut demeurer

sans trêve

Pour, au final, me dire: en fait, ce sont les levers de soleil qui la rendent

belle

Nos ombres dansent, la fumée s’répand, nos corps se répondent

On rêve de partir en paix avant que toutes nos peurs soient rompues

Qu’est-ce qui m’a pris de t’aimer rarement?

J’suis téméraire

Si l’amour est une erreur, je prends le mauvais itinéraire

Partirons-nous d’ici avant de laisser une empreinte (laisser une empreinte)?

Moi, si la vie est une loi, je ne partirai pas sans l’enfreindre

Tu ne m’entends même plus depuis que tu penses à la fin (la fin)

On s'écoute mal et c’est pour ça qu’on s’entend bien

Tu me l’as dit, les saisons reviennent toujours comme les lointains souvenirs

Mais alors, d’où me vient cette peur que l’hiver ne paraisse plus jamais?

Que décembre n’existe plus, comme le jour où l’on pourra tout se dire

La dernière nuit de mon existence, je veux la passer sous une averse

Pour que mes péchés tombent le long du sol et puissent couler très loin de moi

Pour te confondre avec une silhouette qui m’donnerait l’impression de te voir

de loin

Partirons-nous d’ici avant de laisser une empreinte (laisser une empreinte)?

Moi, si la vie est une loi, je ne partirai pas sans l’enfreindre

Tu ne m’entends même plus depuis que tu penses à la fin (à la fin)

On s'écoute mal et c’est pour ça qu’on s’entend bien

Zullen we hier weggaan voordat we een voetafdruk achterlaten?

Ik, als het leven een wet is, ga ik niet weg zonder hem te overtreden

Je kunt me niet eens horen sinds je aan het einde denkt

We luisteren niet naar elkaar en daarom kunnen we goed met elkaar overweg

Het is als een ziekte, ik vind het zo moeilijk om te zeggen wat ik voor hen voel.

de mijne en de tijd raakt op

In de tussentijd hoop ik dat ze horen hoe al mijn stiltes

bevatten mijn tederheid

Als ik de keuze zou krijgen, zou ik in een land wonen waar de nacht kan wonen

onophoudelijk

Om me uiteindelijk te vertellen: in feite zijn het de zonsopgangen die haar maken

mooi

Onze schaduwen dansen, de rook verspreidt zich, onze lichamen reageren op elkaar

We dromen ervan om in vrede te vertrekken voordat al onze angsten zijn gebroken

Wat bezielde mij om zelden van je te houden?

ik ben roekeloos

Als liefde verkeerd is, neem ik de verkeerde route

Zullen we hier vertrekken voordat we een voetafdruk achterlaten (een voetafdruk achterlaten)?

Ik, als het leven een wet is, ga ik niet weg zonder hem te overtreden

Je kunt me niet eens horen sinds je aan het einde denkt (het einde)

We luisteren niet naar elkaar en daarom kunnen we goed met elkaar overweg

Je vertelde me dat de seizoenen altijd terugkomen als verre herinneringen

Maar waar komt dan die angst vandaan dat de winter nooit meer zal verschijnen?

Die december bestaat niet meer, zoals de dag waarop we elkaar alles kunnen vertellen

De laatste nacht van mijn bestaan, ik wil het doorbrengen onder een stortbui

Zodat mijn zonden over de grond vallen en ver weg van mij wegzinken

Om je te verwarren met een silhouet waardoor ik het gevoel zou krijgen dat ik je zie

van ver

Zullen we hier vertrekken voordat we een voetafdruk achterlaten (een voetafdruk achterlaten)?

Ik, als het leven een wet is, ga ik niet weg zonder hem te overtreden

Je kunt me niet eens horen sinds je aan het einde denkt (het einde)

We luisteren niet naar elkaar en daarom kunnen we goed met elkaar overweg