Mon encore inconnue - Lonepsi

Un tonnerre et la nuit devient étoilée

Comme chaque mois j’attends naïvement

Au fond du café que naisse un accident

Que tu viennes à ma table te dévoiler

Tu pourrais être «n'importe qui «mais

Enfin n’importe qui entre guillemets

Je le saurais que c’est toi

Je ne me poserais pas mille questions

Sans te connaître, je t'écris des pages immenses

Et tu me sembles si loin qu’en t’imaginant

Je vois ton visage toujours s’effacer

Comme un souvenir qui s’est trop éloigné

La nuit passe et m’arrache à ton absence

Au fond du café à côté d’ton silence

Je cherche ton regard désespérément

Sans pouvoir deviner ce qu’il dit

Dans les rues oubliées

Quand les lumières fanent

Je ne t’oublie pas, je n’oublie rien

Cherche-moi quand les autres

Rentrent tous chez eux

Cherche par-là (Je ne t’oublie pas)

Dans les rues oubliées

Quand les lumières fanent

Je ne t’oublie pas, je n’oublie rien

Cherche-moi quand les autres

Rentrent tous chez eux

Cherche par-là (Je ne t’oublie pas)

Il se fait tard je m’en vais du café

Sans que tu n’sois là mais

Ça ne fait rien, au fond tu sais bien

Que je reviendrai le mois d’après

Tu flottes quelque part

Entre la lumière et la pénombre

Je me demande de quoi tu as l’air

Je ne connais ni toi ni ton prénom

Peut-être qu’on vieillira enlacés dans une véranda

En attendant, je tremble d'être celui que tes yeux ne verront pas

J’aimerais te regarder de près

Comme un tableau gardé secret

Et je suis fou du jour où tu viendras casser ma routine

Qui sait, je pourrais t’aimer aussi lentement que

Les secondes des nuits qui m’ont longtemps manqué

Je pense être celui qui t’aime, hélas

Je tombe au fond du désert que tu me laisses

Au fond de mon verre j’entends la nuit

Où tu répondras à ma voix

Comment ça s’fait qu’on n’se trouve pas

Est-ce que c’est moi qui suis maladroit?

Dans les rues oubliées

Quand les lumières fanent

Je ne t’oublie pas, je n’oublie rien

Cherche-moi quand les autres

Rentrent tous chez eux

Cherche par-là (Je ne t’oublie pas)

Dans les rues oubliées

Quand les lumières fanent

Je ne t’oublie pas, je n’oublie rien

Cherche-moi quand les autres

Rentrent tous chez eux

Cherche par-là (Je ne t’oublie pas)

J’aimerais tellement t’oublier de tout mon corps

Mais on ne peut pas oublier les gens qu’on ne connaît pas encore

Sans le savoir, tu laisses mon cœur inquiet nu

J’aimerais t’oublier mon encore inconnue

Een donder en de nacht wordt sterrenhemel

Zoals elke maand wacht ik naïef

Onderin het café is een ongeluk geboren

Dat je naar mijn tafel komt om jezelf te onthullen

Je zou 'iedereen' kunnen zijn, maar

Eindelijk iemand tussen aanhalingstekens

Ik zou weten dat jij het bent

Ik zou mezelf geen duizend vragen stellen

Zonder je te kennen, schrijf ik je immense pagina's

En je lijkt zo ver weg dat je je voorstelt

Ik zie je gezicht altijd vervagen

Als een herinnering die te ver is gegaan

De nacht gaat voorbij en scheurt me weg van je afwezigheid

Onderin het café naast je stilte

Ik zoek je blik wanhopig

Kan niet raden wat hij zegt

In de vergeten straten

Wanneer de lichten doven

Ik vergeet jou niet, ik vergeet niets

Zoek mij wanneer anderen

Iedereen naar huis

Kijk daar (ik vergeet je niet)

In de vergeten straten

Wanneer de lichten doven

Ik vergeet jou niet, ik vergeet niets

Zoek mij wanneer anderen

Iedereen naar huis

Kijk daar (ik vergeet je niet)

Het wordt laat, ik ga op de koffie

Zonder dat jij er bent, maar

Het maakt niet uit, diep van binnen weet je

Dat ik volgende maand terug ben

Je zweeft ergens

Tussen licht en donker

Ik vraag me af hoe je eruit ziet

Ik ken jou of je voornaam niet

Misschien worden we oud verstrengeld in een veranda

Ondertussen beef ik om degene te zijn die je ogen niet zullen zien

Ik hou je graag goed in de gaten

Als een schilderij dat geheim wordt gehouden

En ik ben gek op de dag dat je komt en mijn routine doorbreekt

Wie weet hou ik misschien net zo langzaam van je als

De seconden van de nachten die ik lang heb gemist

Ik denk dat ik degene ben die van je houdt, helaas

Ik val op de bodem van de woestijn, je verlaat me

Op de bodem van mijn glas hoor ik de nacht

waar je mijn stem zult beantwoorden

Hoe komt het dat we elkaar niet kunnen vinden?

Ben ik de onhandige?

In de vergeten straten

Wanneer de lichten doven

Ik vergeet jou niet, ik vergeet niets

Zoek mij wanneer anderen

Iedereen naar huis

Kijk daar (ik vergeet je niet)

In de vergeten straten

Wanneer de lichten doven

Ik vergeet jou niet, ik vergeet niets

Zoek mij wanneer anderen

Iedereen naar huis

Kijk daar (ik vergeet je niet)

Ik zou je zo graag willen vergeten met heel mijn lichaam

Maar we mogen de mensen die we nog niet kennen niet vergeten

Onbewust laat je mijn rusteloze hart bloot

Ik wil je graag vergeten mijn nog onbekende