Comme une balle - Lonepsi

Parfois j’aimerais me tirer comme une balle

Et puis revenir à la prochaine aube

Sans que personne ne s’en aperçoive

Parfois j’aimerais me tirer comme une balle

Et puis revenir à la prochaine aube

Sans que personne ne s’en aperçoive

Les démons du fond de mon esprit me rappellent que la guerre plane

Je me sentirai toujours aussi seul dans cette gare pleine

J’aimerais tellement prendre un train, réparer mes blessures

Mais toujours à mes côtés vagabonde ma solitude

J’ai vécu comme un insensé ne pensant plus qu’au lendemain

Les j’ai laissé les

Pensant transformer l’univers

À l’aide d’une idée, à l’aide d’une prière

Il m’arrive de me le dire quand dans la ville, il fera noir

Je ne voudrais plus revenir, ce sera p’t-être temps jeudi soir

Quand la neige tombera, que le blanc peindra la ville

Le froid chassera le chagrin, je m’en irai sur mon navire

Faire couler les semaines et les mois

Bâtir un monde qui puisse être sans loi

N'écouter que ce qui se passe en moi

Observer l’horizon et puis rester sans voix

Parfois j’aimerais me tirer comme une balle

Et puis revenir à la prochaine aube

Sans que personne ne s’en aperçoive

Parfois j’aimerais me tirer comme une balle

Et puis revenir à la prochaine aube

Sans que personne ne s’en aperçoive

Soms zou ik willen dat ik mezelf kon neerschieten

En dan terugkomen de volgende dageraad

Zonder dat iemand het merkt

Soms zou ik willen dat ik mezelf kon neerschieten

En dan terugkomen de volgende dageraad

Zonder dat iemand het merkt

De demonen in mijn achterhoofd herinneren me eraan dat oorlog opdoemt

Ik zal me altijd zo alleen voelen in dit volle station

Ik zou zo graag een trein nemen, mijn wonden helen

Maar altijd aan mijn zijde dwaalt mijn eenzaamheid

Ik leefde als een dwaas alleen denkend aan morgen

Ik heb ze achtergelaten

Denken om het universum te transformeren

Met een idee, met een gebed

Soms zeg ik tegen mezelf als het donker is in de stad

Ik wil niet terugkomen, misschien is het donderdagavond tijd

Als de sneeuw valt, kleurt wit de stad

De kou zal het verdriet verdrijven, ik ga op mijn schip

Laat de weken en maanden stromen

Bouw een wereld die wetteloos kan zijn

Luister alleen naar wat er in mij omgaat

Naar de horizon staren en dan sprakeloos zijn

Soms zou ik willen dat ik mezelf kon neerschieten

En dan terugkomen de volgende dageraad

Zonder dat iemand het merkt

Soms zou ik willen dat ik mezelf kon neerschieten

En dan terugkomen de volgende dageraad

Zonder dat iemand het merkt