La fille du bus - Lonepsi

Quand elle rentre dans le bus, ce n’est pas un individu

Cette fille est une variation de l’air, une infinitude

Une atmosphère en plus, une population à elle seule

Le regard dans le vide, elle ne verra pas ma belle gueule

L’odeur qu’elle dégage tue la totalité de mes sens

Faut pas qu’elle redescende, j’pourrai pas renaître de mes cendres

Quand elle rentre dans le bus, ce n’est pas un individu

Cette fille est une variation de l’air, une infinitude

Une atmosphère en plus, une population à elle seule

Le regard dans le vide, elle ne verra pas ma belle gueule

Il y a des heures qu’on nous enlève, qu’on nous dérobe

La vie un poison, la passion comme unique sérum

Acteur d’un mode de vie qui demande sans arrêt de fournir des efforts

Je n’ai pas la permission de me reposer, sinon je ne connaîtrai jamais mon essor

Illuminé par un lampadaire et le soleil qui vient de se coucher

Je pars de chez moi, tout en espérant qu’un jour mes paroles pourront les

toucher

Je sors de chez moi, tout en espérant qu’un jour mes paroles pourront les

toucher

Assis au fond d’un bus, j’ai pris un ticket sans arrêt

La tête contre la vitre, je ne pense a rien, je l’admets

Tout d’un coup une fille monte, nos regards ne se croiseront jamais

J’ai pris de quoi écrire, et puis je l’ai décrit dans mon carnet

Il y a la nuit dans le regard de cette fille

Elle me laisse septique

Je ne connais pas bien son histoire comme Shakespeare

Mais moi je m’en fous tant que demeure la rêverie

Elle me donne le vertige

C’est comme si tout d’un coup j'étais asservi

Elle n’avait pas de peine et paraissait sans merci

Quand elle rentre dans le bus, ce n’est pas un individu

Cette fille est une variation de l’air, une infinitude

Une atmosphère en plus, une population à elle seule

Le regard dans le vide, elle ne verra pas ma belle gueule

L’odeur qu’elle dégage tue la totalité de mes sens

Faut pas qu’elle redescende, j’pourrai pas renaître de mes cendres

Quand elle rentre dans le bus, ce n’est pas un individu

Cette fille est une variation de l’air, une infinitude

Une atmosphère en plus, une population à elle seule

Le regard dans le vide, elle ne verra pas ma belle gueule

Elle avait les yeux brillants

Les cheveux bruns et elle

S’est bien débrouillée

Pour que mon cœur soit broyé

Certains la draguaient

Mais moi je la traquais

J'étais comme drogué

Je n’avais plus de tracas

Puis quand elle est descendue, j’ai tout oublié d’un trait

Victime d’amnésie, comme pour se souvenir d’un rêve

C’est comme si j’avais trébuché sur son absence

Et, elle s’en allait loin de moi, comme si je n’avais rien d’essentiel

Quand elle rentre dans le bus, ce n’est pas un individu

Cette fille est une variation de l’air, une infinitude

Une atmosphère en plus, une population à elle seule

Le regard dans le vide, elle ne verra pas ma belle gueule

L’odeur qu’elle dégage tue la totalité de mes sens

Faut pas qu’elle redescende, j’pourrai pas renaître de mes cendres

Quand elle rentre dans le bus, ce n’est pas un individu

Cette fille est une variation de l’air, une infinitude

Une atmosphère en plus, une population à elle seule

Le regard dans le vide, elle ne verra pas ma belle gueule

Als ze in de bus stapt, is het geen individu

Dit meisje is een variatie op lucht, een oneindigheid

Nog een atmosfeer, een bevolking

Starend in de ruimte, zal ze mijn mooie gezicht niet zien

De geur die ze afgeeft, doodt al mijn zintuigen

Laat haar niet terug naar beneden komen, ik kan niet herboren worden uit mijn as

Als ze in de bus stapt, is het geen individu

Dit meisje is een variatie op lucht, een oneindigheid

Nog een atmosfeer, een bevolking

Starend in de ruimte, zal ze mijn mooie gezicht niet zien

We zijn al uren weggenomen, van ons weggenomen

Leven een gif, passie als het enige serum

Acteur van een levensstijl die constant inspanning vereist

Ik heb geen toestemming om te rusten, anders zal ik nooit mijn opkomst weten

Verlicht door een straatlantaarn en de zon die net is ondergegaan

Ik ga het huis uit, in de hoop dat op een dag mijn woorden dat kunnen

aanraken

Ik verlaat mijn huis, terwijl ik hoop dat op een dag mijn woorden dat kunnen

aanraken

Ik zat achter in een bus en nam non-stop een kaartje

Hoofd tegen het glas, ik denk nergens aan, ik geef het toe

Plots komt er een meisje binnen, onze ogen zullen elkaar nooit ontmoeten

Ik nam iets om te schrijven en beschreef het toen in mijn notitieboekje

Er is nacht in de ogen van dit meisje

Ze laat me sceptisch

Ik ken zijn verhaal niet zo goed als Shakespeare

Maar het kan me niet schelen zolang de mijmering blijft

Ze maakt me duizelig

Het is alsof ik ineens slaaf ben

Ze had geen pijn en leek meedogenloos

Als ze in de bus stapt, is het geen individu

Dit meisje is een variatie op lucht, een oneindigheid

Nog een atmosfeer, een bevolking

Starend in de ruimte, zal ze mijn mooie gezicht niet zien

De geur die ze afgeeft, doodt al mijn zintuigen

Laat haar niet terug naar beneden komen, ik kan niet herboren worden uit mijn as

Als ze in de bus stapt, is het geen individu

Dit meisje is een variatie op lucht, een oneindigheid

Nog een atmosfeer, een bevolking

Starend in de ruimte, zal ze mijn mooie gezicht niet zien

Ze had heldere ogen

Bruin haar en haar

Goed gedaan

Om mijn hart te verpletteren

Sommigen flirtten met haar

Maar ik was haar aan het stalken

Ik was als gedrogeerd

Ik had geen zorgen meer

Toen ze naar beneden kwam, vergat ik alles in één keer

Slachtoffer van geheugenverlies, alsof hij zich een droom herinnert

Het is alsof ik struikelde over zijn afwezigheid

En ze ging van me weg, alsof ik niets essentieels had

Als ze in de bus stapt, is het geen individu

Dit meisje is een variatie op lucht, een oneindigheid

Nog een atmosfeer, een bevolking

Starend in de ruimte, zal ze mijn mooie gezicht niet zien

De geur die ze afgeeft, doodt al mijn zintuigen

Laat haar niet terug naar beneden komen, ik kan niet herboren worden uit mijn as

Als ze in de bus stapt, is het geen individu

Dit meisje is een variatie op lucht, een oneindigheid

Nog een atmosfeer, een bevolking

Starend in de ruimte, zal ze mijn mooie gezicht niet zien