Le cœur gelé - Lonepsi

Il pleut depuis deux jours

J’ai l’impression qu'ça fait des mois

Je soupire mes rêves perdus

Sur la fenêtre en face de moi

Les passantes s’en vont

Leurs images en moi restent

Leurs pas sans sons

S'éloignant en quelques gestes

La soirée dans le ciel

A fait se retourner

Les teintes rouge-pastel

De la fin de la journée

Pourquoi le balcon d’en face

Paraît d’ici plus joli?

Pourquoi quoi que je fasse

J’aurai toujours le cœur gelé?

Peut-être que je n’ai pas encore

Aimé pleinement mon prochain

Mon regard laisse comprendre

Qu’il est difficile de m’approcher

Tellement absorbé par l’avenir de mes projets

Le pire c’est qu’après j’aurai pas

L’envie d'être sous les projos

Je regarde vers le ciel quand mon avenir est incertain

Comme si les étoiles étaient les miettes du destin

Les fresques étoilées m’emmènent toujours loin de moi

Je deviens ce Loup des Steppes, redeviens moi le lendemain

Il fait si froid que le vent a congelé mes songes

Moi qui rêvais de passer plus qu’un joli message

J’ouvre la fenêtre

La pluie continue de naître

La soirée dans le ciel

A fait se retourner

Les teintes rouge-pastel

De la fin de la journée

Pourquoi le balcon d’en face

Paraît d’ici plus joli?

Pourquoi quoi que je fasse

J’aurai toujours le cœur gelé?

Peut-être que je n’ai pas encore suffisamment courbé mon dos

Et puis épuisé mes genoux pour enfin récolter mon dû

Pour ça que mes nuits sont aussi pesantes que le sac d’un écolier

Deviennent aussi blanches que les perles de ton collier

Il pleut depuis six jours, j’ai l’impression qu'ça fait des années

Je soupire mes rêves perdus en espérant ne pas les froisser

L’air qui s'échappe quand je soupire mes rêves perdus

Porte le même parfum que mon enfance inachevée

Pardon, pour mes promesses non tenues

Pour mes paroles contenues

Grandes comme un continent

Faut pas que ça continue

J’ai vogué sur des nuits aux heures interminables

L’architecture de mes rêves a bâti l'édifice de mes cernes

Je ferai tout pour ne pas être un misérable

Enfant, je n’avais rien, je veux combler ce manque, je m’y essaie

Des bruits de rêves retentissent le long de mes ambitions

Mais se rapprocher du soleil c’est voir aussi s’agrandir l’ombre

La fin de la journée sonne

Comment se fait-il que ces fameux trois mots

Je n’peux les dire pour personne?

La soirée dans le ciel

A fait se retourner

Les teintes rouge-pastel

De la fin de la journée

Pourquoi le balcon d’en face

Paraît d’ici plus joli?

Pourquoi quoi que je fasse

J’aurai toujours le cœur gelé?

C’est indécent

Peut-être que j’ai peur de mon odyssée

Que je ne suis pas audacieux

Cette musique est une ode à ceux

Qui portent en eux le sentiment d'être seul dans la foule

Puis s’emportent et partent loin déverser tout ce qu’ils refoulent

La soirée dans le ciel

A fait se retourner

Les teintes rouge-pastel

De la fin de la journée

Pourquoi le balcon d’en face

Paraît d’ici plus joli?

Pourquoi quoi que je fasse

J’aurai toujours le cœur gelé?

La pluie s’est arrêtée de battre depuis deux semaines

Et j’ai pas trouvé l’inspiration depuis la dernière averse

Alors je plisse les yeux en demandant puissent les cieux

Rendre moins mystérieux ce qu’a la vie de précieux

Alors je plisse les yeux en demandant puissent les cieux

Rendre moins mystérieux ce qu’a la vie de précieux

Het regent al twee dagen

Ik heb het gevoel dat het maanden geleden is

Ik zucht mijn verloren dromen

Op het raam voor mij

De voorbijgangers vertrekken

Hun beelden in mij blijven

Hun geluidloze stappen

Weglopen met een paar gebaren

De avond in de lucht

Omgedraaid

Pastelrode tinten

Vanaf het einde van de dag

Waarom het balkon aan de overkant?

Ziet er vanaf hier mooier uit?

Waarom wat ik ook doe?

Zal mijn hart nog steeds bevroren zijn?

Misschien heb ik dat nog niet

Ik hield volledig van mijn buurman

Mijn blik laat het begrijpen

Het is moeilijk om mij te benaderen

Zo verzonken in de toekomst van mijn plannen

Het ergste is dat ik het daarna niet meer heb

Het verlangen om in de schijnwerpers te staan

Ik kijk naar de lucht als mijn toekomst onzeker is

Alsof de sterren kruimels van het lot zijn

De met sterren bezaaide fresco's nemen me altijd van me weg

Ik word die Steppe Wolf, word morgen mij

Het is zo koud dat de wind mijn dromen heeft bevroren

Ik die droomde van meer dan een leuke boodschap door te geven

Ik open het raam

De regen blijft geboren worden

De avond in de lucht

Omgedraaid

Pastelrode tinten

Vanaf het einde van de dag

Waarom het balkon aan de overkant?

Ziet er vanaf hier mooier uit?

Waarom wat ik ook doe?

Zal mijn hart nog steeds bevroren zijn?

Misschien heb ik mijn rug nog niet genoeg gebogen

En toen mijn knieën uitgeput om eindelijk mijn verdiende loon te oogsten

Waarom mijn nachten zo zwaar zijn als een schooltas

Word zo wit als de parels in je ketting

Het regent al zes dagen, het voelt alsof het jaren geleden is

Ik zucht mijn verloren dromen in de hoop ze niet te verfrommelen

De lucht die ontsnapt als ik mijn verloren dromen zucht

Draagt ​​dezelfde geur als mijn onvoltooide jeugd

Sorry, voor mijn gebroken beloften

Voor mijn ingehouden woorden

Groot als een continent

Dit mag niet doorgaan

Ik zeilde op nachten met eindeloze uren

De architectuur van mijn dromen heeft het gebouw van mijn donkere kringen gebouwd

Ik zal er alles aan doen om geen stakker te zijn

Kind, ik had niets, ik wil dit gebrek opvullen, ik probeer

Geluiden van dromen echoën langs mijn ambities

Maar dichter bij de zon komen is ook de schaduw zien groeien

Het einde van de dag rinkelt

Hoe komen die beroemde drie woorden?

Ik kan ze voor niemand zeggen?

De avond in de lucht

Omgedraaid

Pastelrode tinten

Vanaf het einde van de dag

Waarom het balkon aan de overkant?

Ziet er vanaf hier mooier uit?

Waarom wat ik ook doe?

Zal mijn hart nog steeds bevroren zijn?

Het is onfatsoenlijk

Misschien ben ik bang voor mijn odyssee

Dat ik niet durf

Deze muziek is daar een ode aan

Die met zich meedragen het gevoel alleen te zijn in de menigte

Laat je dan meeslepen en ga ver weg om alles uit te storten wat ze onderdrukken

De avond in de lucht

Omgedraaid

Pastelrode tinten

Vanaf het einde van de dag

Waarom het balkon aan de overkant?

Ziet er vanaf hier mooier uit?

Waarom wat ik ook doe?

Zal mijn hart nog steeds bevroren zijn?

Het regent al twee weken niet meer

En ik heb geen inspiratie meer gevonden sinds de laatste regenbui

Dus ik kneep mijn ogen tot spleetjes en vroeg de hemel

Maak minder mysterieus wat kostbaar is in het leven

Dus ik kneep mijn ogen tot spleetjes en vroeg de hemel

Maak minder mysterieus wat kostbaar is in het leven