Rouge Pastel - Lonepsi

Je suis autant passionné que la fleur épouse la terre

Que la couleur des feuilles qui tombent, l’automne est rouge-pastel

Je jette un coup d'œil à ma droite et, sous ma fenêtre:

J’aperçois des gosses qui jouent à chat criant «pouce, à l’aide !

«Je raconte ces banalités car la foule m’appelle

Me demandant de les rassurer quand les doutes paraissent

De moins en moins agacé quand le jour s’amène

Je n’ai jamais voulu comprendre l’expression «pour la peine»

Dispersé, quand je te lis ce verset, ouais

Mon père m’a toujours dit «fils, persévère»

Faut pas s’abandonner ni s’laisser faire

J’hibernerai, quand j’aurai livré mes dettes

Son silence est un lieu fait pour se recueillir

Comme une goute tombée du ciel je ne peux pas revenir

Et quand il pleut je sors pour être à l’abri des regards

Tu m’fais plus confiance, je ne faisais pas partie des renards

L’art j’y mets de l'âme

Pour que ma lame scie tes deux larmes

Si t’es de la, c’est que t’as déjà sauté de loin

Avant mon équipe de foot, shootait, frappait la balle

Maintenant avec 10 balles, elle se shoote avec la frappe

Je cherche de la nuit dans le regard des gens quand le jour se lève

Et je fais tout pour trouver celle qui ne fait rien pour me plaire

C’est comme si nous étions tous frappés par l'éphémère

J’ai cette impression que rien ne dure même pas l'éternel

Une fois que la personne est partie je plie ce manque

Perdu entre le rêve et son accomplissement

Ik ben zo gepassioneerd als de bloem de aarde omhelst

Dan de kleur van de vallende bladeren, de herfst is pastelrood

Ik kijk naar rechts en onder mijn raam:

Ik zie kinderen tikkertje spelen en roepen "duim, help!

"Ik vertel deze trivialiteiten omdat de menigte me roept

Mij ​​vragen om hen gerust te stellen wanneer de twijfels verschijnen

Steeds minder geïrriteerd als de dag komt

Ik heb de uitdrukking "voor de moeite" nooit willen begrijpen

Verspreid, toen ik je dit vers voorlas, yeah

Mijn vader zei altijd "zoon, volhard"

Moet niet opgeven of laten gaan

Ik zal een winterslaap houden, wanneer ik mijn schulden heb afbetaald

Haar stilte is een plek om samen te komen

Als een druppel uit de lucht kan ik niet meer terugkomen

En als het regent ga ik naar buiten om uit het zicht te zijn

Je vertrouwt me niet meer, ik was niet een van de vossen

Ik leg mijn ziel in de kunst

Voor mijn mes om je twee tranen te zien

Als je daar vandaan komt, ben je al ver gesprongen

Voordat mijn voetbalteam aan het schieten was, de bal raakte

Nu met 10 kogels schiet ze met de hit

Ik zoek de nacht in de ogen van mensen als de dag aanbreekt

En ik doe er alles aan om degene te vinden die niets doet om mij te plezieren

Het is alsof we allemaal worden getroffen door het vluchtige

Ik heb het gevoel dat niets zelfs maar eeuwig duurt

Zodra de persoon weg is, buig ik dat gebrek

Verloren tussen de droom en zijn vervulling