Rivière & océan - Lonepsi

T’es-tu déjà d’mandé quelle était la couleur de la colère?

Quand elle parcourt l’au-delà

Ils me disent tous: «T'es l'élu de l’art

Du coup tes capacités t’as plus qu'à les dealer»

Mais je ne veux pas voir ces délits de lâches

Se refléter en ondulant dans l’eau de la rivière

C’est pire qu’hier quand j’entrevois tes cils ondulés

Je comprends qu’le manque n’est pas si loin de là

Peu solide hélas, je n’ai que besoin de l’idée/l'inspiration pour un son

Faites qu’il pleuve, que la pluie efface nos erreurs

Faites qu’il pleuve, que l’orage tombe

Faites qu’il pleuve, que la pluie efface nos erreurs

Faites qu’il pleuve, que l’orage tombe

Comme ce matelot qui mate l’océan

Je me suis demandé si mon talon d’Achille était mon talent

Ou si le destin m’a-t-il eu

Un soir où tout était blanc, m’a-t-il fait t’aimer de loin?

Quel est le secret que tu voudras démanteler?

M'ôter l’envie d’y parvenir, tu n’pourras pas

Pour un peu, mes secrets demeurent sous la page

Donc dérobe-moi ce carnet et moi voilà mutilé

Toutes ces phrases forment une alchimie parfaite

À force d'écrire, mon cœur je le connais par textes

Faites qu’il pleuve, que la pluie efface nos erreurs

Faites qu’il pleuve, que l’orage tombe

Faites qu’il pleuve, que la pluie efface nos erreurs

Faites qu’il pleuve, que l’orage tombe

Faites qu’il pleuve, que la pluie efface nos erreurs

Faites qu’il pleuve, que l’orage tombe

Heb je je ooit afgevraagd wat de kleur van woede is?

Wanneer ze verder reist

Ze vertellen me allemaal: "Jij bent de uitverkorene van de kunst

Dus je vaardigheden moet je gewoon uitdelen"

Maar ik wil deze laffe overtredingen niet zien

Om te worden weerspiegeld terwijl je kabbelt in het water van de rivier

Het is erger dan gisteren toen ik je golvende wimpers zie

Ik begrijp dat het gemis niet zo ver weg is

Helaas niet erg solide, ik heb alleen het idee / de inspiratie nodig voor een geluid

Laat het regenen, laat de regen onze fouten wissen

Laat het regenen, laat de storm vallen

Laat het regenen, laat de regen onze fouten wissen

Laat het regenen, laat de storm vallen

Zoals deze zeeman die naar de oceaan kijkt

Ik vroeg me af of mijn achilleshiel mijn talent was

Of als het lot me te pakken heeft

Op een nacht toen alles wit was, zorgde dat ervoor dat ik van ver van je ging houden?

Wat is het geheim dat je wilt ontmantelen?

Neem mijn verlangen om het te bereiken weg, je zult het niet kunnen

Even blijven mijn geheimen onder de pagina

Dus steel dit notitieboekje en ik ben verminkt

Al deze zinnen vormen een perfecte alchemie

Door te schrijven, mijn hart ken ik het door teksten

Laat het regenen, laat de regen onze fouten wissen

Laat het regenen, laat de storm vallen

Laat het regenen, laat de regen onze fouten wissen

Laat het regenen, laat de storm vallen

Laat het regenen, laat de regen onze fouten wissen

Laat het regenen, laat de storm vallen