Ressens - Lonepsi

J’ai oublié, j’ai oublié, j’ai oublié, j’ai oublié

J’ai oublié de ressentir, j’ai oublié

Comment ai-je pu faire?

J’ai oublié

À l'époque je ressentais, qu’en est-il aujourd’hui?

Mes émotions pourront-elles un jour se sentir libres?

Qui pourra répondre mise à part la voix dans ma tête?

Et les quelques rimes que j'écris dans ce carnet?

Ressens les émanations de mes sentiments transpercer chacune de mes paroles,

chacune de mes phrases, chacune de mes respirations

Ressens les séparations, ne va pas trouver l’amnésie dans le regard d’une autre,

l’oubli n’existe pas

Ressens-les, ressens-les

Ressens que tu peux être absolument insignifiant pour une personne

Que tu peux également bouleverser l’existence d’une autre personne

Ressens que tu n’es personne, ressens que d’un coup ton heure sonne

Ressens que tout ça n’est qu’un songe et que tu ne pourras jamais te réveiller

Ressens que toutes ces sensations ne sont pas irréelles

Que ton électrocardiogramme n’a jamais été linéaire

Ressens l’amour de tes proches comme s’il pouvait s'évaporer lors d’un soir

brumeux

Ressens ta vie comme si elle obéissait à la trame d’un récit fabuleux

J’ai oublié, j’ai oublié, j’ai oublié, j’ai oublié

J’ai oublié de ressentir, j’ai oublié

Comment ai-je pu faire?

J’ai oublié

Ressens comme autre chose qu’un souvenir joliment brûlé

En fait, ressens que le gosse qui vit en toi est plus vivant qu’jamais

Ressens la dangerosité de cette fleur qui ne deviendra belle qu'à compter du

moment où l’on apprendra qu’elle fanera un jour

Ressens l’intensité des heures tardives

Et la préciosité de leur pouvoirs magiques

Ressens que l’amour est mort la nuit où tu as su verbaliser ce qui t’envoûtait

chez elle

Ressens ô combien nous étions liés comme deux personnes par un secret

Jusqu'à c’que la nuit vienne se créer

Ressens que le temps nous écorche lorsqu’il fait d’une relation autre chose que

permettre l'éternité à deux corps enlacés

Ressens la liberté qui t'échappe

Regarde-la s’en aller, triste et lasse

Ressens le chagrin comme faisant partie des arômes du parfum de l’idéal

J’ai oublié, j’ai oublié, j’ai oublié, j’ai oublié

J’ai oublié de ressentir, j’ai oublié

Comment ai-je pu faire?

J’ai oublié

Ik vergat, ik vergat, ik vergat, ik vergat

Ik vergat te voelen, ik vergat

Hoe kon ik doen?

ik ben het vergeten

Ik voelde toen, hoe zit het nu?

Kunnen mijn emoties ooit vrij voelen?

Wie kan antwoorden behalve de stem in mijn hoofd?

En de paar rijmpjes die ik in dit notitieboekje schrijf?

Voel de uitstralingen van mijn gevoelens doorboren elk woord dat ik zeg,

al mijn zinnen, al mijn ademhalingen

Voel de scheidingen, zal geen geheugenverlies vinden in de blik van een ander,

vergetelheid bestaat niet

Voel ze, voel ze

Voel dat je absoluut onbeduidend kunt zijn voor een persoon

Dat je ook het leven van een ander op zijn kop kunt zetten

Voel dat je niemand bent, voel dat plotseling je tijd rinkelt

Voel dat het allemaal maar een droom is en dat je nooit meer wakker zult worden

Voel dat al deze gevoelens niet onwerkelijk zijn

Dat uw elektrocardiogram nooit lineair is geweest

Voel de liefde van je dierbaren alsof het op één nacht kan verdampen

mistig

Voel je leven alsof het de plot van een fantastisch verhaal volgt

Ik vergat, ik vergat, ik vergat, ik vergat

Ik vergat te voelen, ik vergat

Hoe kon ik doen?

ik ben het vergeten

Zin in iets anders dan een mooi gebrande herinnering

Sterker nog, voel dat het kind in jou levendiger is dan ooit

Voel het gevaar van deze bloem die pas mooi wordt van de

wanneer we leren dat het op een dag zal verdorren

Voel de intensiteit van de late uurtjes

En de kostbaarheid van hun magische krachten

Voel dat liefde stierf op de avond dat je wist hoe je moest verwoorden wat je betoverde

Bij haar thuis

Voel hoe we als twee mensen door een geheim gebonden waren

Totdat de nacht wordt geschapen

Voel dat de tijd ons krabt als het een relatie iets anders maakt dan

laat de eeuwigheid toe aan twee verstrengelde lichamen

Voel de vrijheid die je ontgaat

Zie haar gaan, verdrietig en vermoeid

Voel verdriet als onderdeel van de aroma's van het parfum van het ideaal

Ik vergat, ik vergat, ik vergat, ik vergat

Ik vergat te voelen, ik vergat

Hoe kon ik doen?

ik ben het vergeten