Neruda - Lonepsi

J’ai peur de dire adieu, j’ai peur du dernier regard

Peur comme une mère qui voit son fils s’en aller d’une gare

J’ai peur de ne pas commettre mes rêves, de ne parvenir au bout

Peur de l’eau salée de la mer quand elle m’arrive aux joues

J’ai peur d'écouter un jour mon bonheur tituber

Peur d’offrir des fleurs qui transportent une odeur inhumaine

Tengo miedo como Neruda

J’ai peur de dire adieu, j’ai peur du dernier regard

J’entends la tristesse du ciel gris tomber sur le sol

S'écraser lentement sur le béton comme une clope

J’entends les regrets secrets de celui qui se trompait

J’entends ton absence qui résonne dans le creux de mon verre

J’entends les pas lourds de l’ombre qui me poursuit sans arrêt

J’entends les voix glançantes de mes démons palabrer dans ma tête

Tengo miedo como Neruda

J’entends ton absence qui résonne dans le creux de mon verre

Tengo miedo como Neruda

Je respire ton indifférence comme un calme qui console

Je soupire mes joies, mes larmes et les transforme en mille consonnes

Je reçois sagement l’hiver qui sommeille dans mes nuits glacées

Je l’enferme dans une plume et le laisse faire son tracé

Je cherche les chemins de l’ennui et m’y plonge comme un idiot

J’ai vu des indices sur mon futur, où sont les prochains signaux?

Tengo miedo como Neruda

Je soupire mes joies, mes larmes et les transforme en mille consonnes

Je revois le vent guider mes pas vers ses tissus

J’ai passé l’hiver sans danser, serais-je moins rêveur ces temps-ci?

Je revois ces visages sur une pellicule trempée

Comme quoi ces résidus m’empêchent d’oublier les déchirures anciennes

Bien que mes sentiments peuvent tenir dans le noyau d’un atome

J’aime sentir le parfum de sa danse effleurer ma peau

Tengo miedo como Neruda

J’ai peur de dire adieu, j’ai peur du dernier regard

Tengo miedo como Neruda

Ik ben bang om afscheid te nemen, ik ben bang voor het laatste gezicht

Angst als een moeder die haar zoon een station ziet verlaten

Ik ben bang om mijn dromen niet waar te maken, om het einde niet te bereiken

Bang voor het zoute water van de zee als het op mijn wangen aankomt

Ik ben bang om op een dag mijn geluk te horen wankelen

Bang om bloemen aan te bieden met een onmenselijke geur

Tengo Miedo als Neruda

Ik ben bang om afscheid te nemen, ik ben bang voor het laatste gezicht

Ik hoor het verdriet van de grijze lucht die op de grond valt

Langzaam crashen op het beton als een sigaret

Ik hoor de geheime spijt van degenen die het bij het verkeerde eind hadden

Ik hoor je afwezigheid weergalmen in de holte van mijn glas

Ik hoor de zware voetstappen van de schaduw die me meedogenloos achtervolgen

Ik hoor de huiveringwekkende stemmen van mijn demonen palverend in mijn hoofd

Tengo Miedo als Neruda

Ik hoor je afwezigheid weergalmen in de holte van mijn glas

Tengo Miedo als Neruda

Ik adem je onverschilligheid in als een geruststellende kalmte

Ik zucht mijn vreugde, mijn tranen en verander ze in duizend medeklinkers

Ik ontvang wijselijk de winter die sluimert in mijn ijzige nachten

Ik stop het in een pen en laat het zijn ding doen

Ik zoek de paden van verveling en duik erin als een idioot

Ik zag aanwijzingen over mijn toekomst, waar zijn de volgende signalen?

Tengo Miedo als Neruda

Ik zucht mijn vreugde, mijn tranen en verander ze in duizend medeklinkers

Ik kan de wind mijn stappen naar haar stoffen zien leiden

Ik bracht de winter door zonder te dansen, zou ik tegenwoordig minder een dromer zijn?

Ik zie die gezichten weer op natte film

Zoals wat deze resten me ervan weerhouden de oude tranen te vergeten

Hoewel mijn gevoelens in de kern van een atoom passen

Ik voel de geur van haar dansen op mijn huid

Tengo Miedo als Neruda

Ik ben bang om afscheid te nemen, ik ben bang voor het laatste gezicht

Tengo Miedo als Neruda