Marche nocturne - Lonepsi

Je fais les mille pas dehors à cause d’une frayeur

Celle de ne plus me rappeler de mes rêves

J’aurai toujours besoin de m’absenter loin de ce monde

De m’inventer le mien pour savoir quoi faire de mes peurs

Je fais les mille pas dehors à cause d’une frayeur

Celle de ne plus me rappeler de mes rêves

J’aurai toujours besoin de m’absenter loin de ce monde

De m’inventer le mien pour savoir quoi faire de mes peurs

J'écris ce texte en me demandant que vaudra-t-il

Lorsque j’aurai l'âge de le lire une fois sincèrement

Est-ce qu’il se perdra parmi toutes ces feuilles volatiles?

J’ai quelques doutes comme pour une promesse faite sans serment

Je rentre tard ce soir et tous les lampadaires sont éteints

Je fais signe à une silhouette au loin en pensant qu’c'était toi

Je repasse dans une rue que j’ai l’impression de connaître par cœur

J’y suis pas resté plus d’un quart d’heure

J'écris ce texte en me promettant de ne rien effacer

De lâcher les mots comme ils viennent et même si j’dois m'égarer

Promène mes yeux vers le ciel, quand l’cœur a très peu d’air

Pour dissiper mes ennuis j’ai dû trouver mes remèdes

Toi voudrais-tu t’en aller dès l’aurore sans demander de l’aide?

Pendant des nuits et des semaines pour aller mourir et renaître

De ma vie je ne regrette aucun instant

Mais j’espère pouvoir recréer des souvenirs au prochain printemps

Je fais les mille pas dehors à cause d’une frayeur

Celle de ne plus me rappeler de mes rêves

J’aurai toujours besoin de m’absenter loin de ce monde

De m’inventer le mien pour savoir quoi faire de mes peurs

Je fais les mille pas dehors à cause d’une frayeur

Celle de ne plus me rappeler de mes rêves

J’aurai toujours besoin de m’absenter loin de ce monde

De m’inventer le mien pour savoir quoi faire de mes peurs

J'écris ce texte en me demandant que vaudra-t-il

Lorsque j’aurai l'âge de le lire une fois sincèrement

Est-ce qu’il se perdra parmi toutes ces feuilles volatiles?

J’ai quelques doutes comme pour une promesse faite sans serment

Je rentre tard ce soir et la pluie est déjà bien tombée

J’aurais voulu te croiser, courir dans tes bras tout trempé

Mais tu n’es pas là, et je cherche dans les yeux des gens

Une échappatoire, comme perdu au milieu des champs

Suite à ça, je m’en vais d’un bar assez déçu

Car il est impossible de se débarrasser de soi

Je baisse la tête et regarde où mes pas me mènent

Est-ce que eux aussi sont-ils poussés par ce rêve?

Aucune idée mais parfois c’est comme s’ils voulaient rejoindre mon enfance

Le seul pays où j’n'éprouvais pas de peine

Les phares blancs d’une voiture m’arrachent à mes pensées

Et sans pouvoir deviner si mon visage a l’air sévère ou heureux

Je continue ma nuit sans vraiment savoir où errer

Je fais les mille pas dehors à cause d’une frayeur

Celle de ne plus me rappeler de mes rêves

J’aurai toujours besoin de m’absenter loin de ce monde

De m’inventer le mien pour savoir quoi faire de mes peurs

Je fais les mille pas dehors à cause d’une frayeur

Celle de ne plus me rappeler de mes rêves

J’aurai toujours besoin de m’absenter loin de ce monde

De m’inventer le mien pour savoir quoi faire de mes peurs

Je fais les mille pas dehors à cause d’une frayeur

Celle de ne plus me rappeler de mes rêves

J’aurai toujours besoin de m’absenter loin de ce monde

De m’inventer le mien pour savoir quoi faire de mes peurs

Ik ben naar buiten aan het ijsberen vanwege een schrik

Dat van het niet meer herinneren van mijn dromen

Ik zal altijd weg moeten van deze wereld

Mijn eigen uitvinden om te weten wat ik met mijn angsten moet doen

Ik ben naar buiten aan het ijsberen vanwege een schrik

Dat van het niet meer herinneren van mijn dromen

Ik zal altijd weg moeten van deze wereld

Mijn eigen uitvinden om te weten wat ik met mijn angsten moet doen

Ik schrijf deze tekst en vraag me af wat het waard zal zijn

Als ik oud genoeg ben om het een keer oprecht te lezen

Zal hij verdwalen tussen al die vliegende bladeren?

Ik heb wat twijfels, zoals een belofte gedaan zonder eed

Ik kom vanavond laat thuis en alle straatverlichting is uit

Ik zwaai naar een figuur in de verte, denkend dat jij het was

Bij het passeren van een straat heb ik het gevoel dat ik het uit mijn hoofd ken

Ik bleef daar niet langer dan een kwartier

Ik schrijf deze tekst en beloof mezelf niets te wissen

Om de woorden los te laten zoals ze komen en zelfs als ik moet dwalen

Breng mijn ogen naar de lucht, wanneer het hart heel weinig lucht heeft

Om mijn problemen te verdrijven, moest ik mijn remedies vinden

Wilt u bij zonsopgang vertrekken zonder om hulp te vragen?

Voor nachten en weken om te sterven en herboren te worden

Van mijn leven heb ik geen moment spijt

Maar ik hoop volgend voorjaar weer herinneringen op te kunnen halen

Ik ben naar buiten aan het ijsberen vanwege een schrik

Dat van het niet meer herinneren van mijn dromen

Ik zal altijd weg moeten van deze wereld

Mijn eigen uitvinden om te weten wat ik met mijn angsten moet doen

Ik ben naar buiten aan het ijsberen vanwege een schrik

Dat van het niet meer herinneren van mijn dromen

Ik zal altijd weg moeten van deze wereld

Mijn eigen uitvinden om te weten wat ik met mijn angsten moet doen

Ik schrijf deze tekst en vraag me af wat het waard zal zijn

Als ik oud genoeg ben om het een keer oprecht te lezen

Zal hij verdwalen tussen al die vliegende bladeren?

Ik heb wat twijfels, zoals een belofte gedaan zonder eed

Ik kom vanavond laat thuis en de regen is al gevallen

Ik had je graag ontmoet, je doorweekt in je armen gelopen

Maar je bent er niet, en ik kijk in de ogen van mensen

Een ontsnapping, zoals verdwaald in het midden van de velden

Daarna verlaat ik een bar behoorlijk teleurgesteld?

Omdat het onmogelijk is om van jezelf af te komen

Ik buig mijn hoofd en kijk waar mijn stappen me brengen

Worden zij ook gedreven door deze droom?

Geen idee, maar soms is het alsof ze mee willen doen met mijn kindertijd

Het enige land waar ik geen pijn voelde

De witte koplampen van een auto halen me uit mijn gedachten

En zonder te kunnen raden of mijn gezicht er streng of blij uitziet

Ik ga op mijn nacht niet echt wetend waar te zwerven

Ik ben naar buiten aan het ijsberen vanwege een schrik

Dat van het niet meer herinneren van mijn dromen

Ik zal altijd weg moeten van deze wereld

Mijn eigen uitvinden om te weten wat ik met mijn angsten moet doen

Ik ben naar buiten aan het ijsberen vanwege een schrik

Dat van het niet meer herinneren van mijn dromen

Ik zal altijd weg moeten van deze wereld

Mijn eigen uitvinden om te weten wat ik met mijn angsten moet doen

Ik ben naar buiten aan het ijsberen vanwege een schrik

Dat van het niet meer herinneren van mijn dromen

Ik zal altijd weg moeten van deze wereld

Mijn eigen uitvinden om te weten wat ik met mijn angsten moet doen