Le chien et le flacon - Lonepsi

«Le chien et le flacon», c’est un poème de Baudelaire

C’est un court poème, un texte bref (presque une impression)

Dans ce poème, il raconte l’histoire d’un chien et de son maître

Le chien est tout content, heureux.

Son maître aussi

Il tient dans sa main un flacon, qui contient un parfum (c'est presque un poème)

Il décide alors de faire sentir ce parfum à son chien qu’il aime

Le chien s’approche

Et, au moment de renifler ce qu’il y a dans le flacon

Il baisse sa queue, et commence à grogner

Il ne saisit pas encore l’univers qui lui est proposé

En voyant cette situation, Baudelaire finit par dire que ce chien est

probablement comme le public

C’est-à-dire que pour qu’il continue à remuer la queue

Pour qu’il continue à être heureux, ce chien…

Il aurait fallu qu’on lui serve un bon mélange de culs, de queues, de pets,

de pisses

De la merde, quoi

Autrement dit, il aurait fallu lui fournir un produit qui ne demande pas de

faire d’effort

Parce que sinon, c’est intellectuellement trop coûteux pour lui

Pour ce chien

C’est vrai que, déceler les différents arômes que contient un parfum

Pour en comprendre son essence et sa complexité

Ça demande de l'énergie, ça demande un investissement, quoi

Et le chien, lui, n’en est pas capable

Il refuse de faire cet effort

Il préfère rester léger car, la légèreté est confortable

Plus confortable que n’importe quel acharnement

Alors…

Il reste heureux le chien, certes

Mais ce bonheur, je pense qu’il est très faible

Et j’aimerais faire un pas de côté par rapport à ce que l’auteur avance dans ce

poème

J’aimerais faire un pari

En fait, j’aimerais parier sur mes auditeurs, sur mon public

Je suis persuadé que si je lui fais sentir mon flacon, mon parfum

Le parfum de mes textes, de mes notes, de ma voix, de mes respirations

Un parfum qui contient finalement une cinquantaine d’arômes qui s’imbriquent

les uns les autres

Si le public parvient à faire l’effort intellectuel nécessaire pour reconnaître

chacun des arômes que j’y ai déposé

Et bien il connaîtra des sensations et des émotions beaucoup plus importantes

que s’il écoutait un bon mélange de merdes, hein

Des sensations qu’il a déjà ressenti, mais qu’il a difficilement retrouvé sur

son chemin

Des ressentis rares qui ne peuvent s’obtenir que par le prix d’un effort

Bonheur, joie, larmes, souvenirs, inventions, limite, vide, infini, au revoir

Sans — dire adieu

«Sans dire adieu» est le titre de mon projet

C’est le flacon que je vous propose

"De hond en de fles" is een gedicht van Baudelaire

Het is een kort gedicht, een korte tekst (bijna een print)

In dit gedicht vertelt hij het verhaal van een hond en zijn baasje

De hond is helemaal tevreden, gelukkig.

Zijn meester ook

Hij houdt in zijn hand een fles, die een parfum bevat (het is bijna een gedicht)

Hij besluit dan dit parfum te ruiken aan zijn hond van wie hij houdt

De hond nadert

En als het tijd is om te ruiken wat er in de fles zit

Hij laat zijn staart zakken en begint te grommen

Hij begrijpt nog niet het universum dat hem wordt aangeboden

Als hij deze situatie ziet, zegt Baudelaire uiteindelijk dat deze hond is

waarschijnlijk zoals het publiek

Dat wil zeggen, om het met zijn staart te laten kwispelen

Om hem gelukkig te houden, deze hond...

Hij had een goede mix van ezels, staarten, scheten,

pissen

Shit, wat?

Met andere woorden, het had voorzien moeten zijn van een product dat niet vereist:

een poging doen

Omdat het anders intellectueel te duur voor hem is

Voor deze hond

Het is waar dat het detecteren van de verschillende aroma's in een parfum

De essentie en complexiteit ervan begrijpen

Het kost energie, het kost investeringen, wat?

En de hond kan niet

Hij weigert deze inspanning te leveren

Hij blijft liever licht omdat lichtheid comfortabel is

Comfortabeler dan hard werken

Dus…

Hij blijft de hond blij natuurlijk

Maar dit geluk, ik denk dat het erg zwak is

En ik zou graag een stap opzij willen zetten van wat de auteur hierin naar voren brengt

gedicht

Ik wil graag een weddenschap afsluiten

Sterker nog, ik zou willen wedden op mijn luisteraars, op mijn publiek

Ik weet zeker dat als ik hem mijn fles laat ruiken, mijn parfum

De geur van mijn teksten, mijn aantekeningen, mijn stem, mijn adem

Een parfum dat uiteindelijk zo'n vijftig in elkaar grijpende aroma's bevat

elkaar

Als het publiek erin slaagt de intellectuele inspanning te leveren die nodig is om te herkennen

elk van de aroma's die ik daar heb gedeponeerd

Wel, hij zal veel grotere gevoelens en emoties ervaren

dat als hij naar een goede mix van shit luisterde, huh

Sensaties die hij eerder heeft gevoeld, maar moeilijk te vinden op

zijn pad

Zeldzame gevoelens die alleen kunnen worden verkregen door de prijs van inspanning

Geluk, vreugde, tranen, herinneringen, uitvindingen, limiet, leegte, oneindigheid, tot ziens

Zonder — zeg vaarwel

"Zonder afscheid te nemen" is de titel van mijn project

Dit is de fles die ik je aanbied